“Düşünceler, yaşamın kölesidir!” dedi aniden törensel bir edayla Laura.
“Yaşam ise, zamanın maskarası!” diye devam etti Jennychen.
“Sonsuz düşüncelerle, sözlerle, arzularla dolu olduğunu duyumsayarak ölmek, akılsızlık olur,”
“Karl, çok değer verdiği ve saygı duyduğu insanlar söz konusu olunca kılı kırk yararken,” dedi Jenny “umursamadığı insanlara karşı son derece hoşgörülü.”
Düşünce ve kaygılarını not ettiği günlüğüne şunları yazdı Liza: “Kendimi bir sandalyede eğreti oturur gibi hissediyorum ve sanki her an düşecekmiş gibiyim.
Erkek olsaydım eğer, ne yapacağımı bilirdim. Ancak kadın, eşitliği arzulamanın yanı sıra bir başka yüce amaç daha taşır.
Eğer doğurmuyorsa, bir çocuk eğitmeli, öyle ki, dünyaya gerçekten iyi bir insan daha kazandırmalı. Eğer bunu bütün kadınlar anlayabilseydi dünyada ne harika insanlar olurdu.”