Ateşi Çalmak 3 (Sınamalar)Galina Serebryakova

İngiltere’de her yıl azımsanmayacak sayıda insan, faytonların, omnibüslerin, trenlerin altında kalarak can veriyor; her gün kocaman, siyah cenaze arabaları, mezarlıklara, İngiliz, Hollanda, Belçika çiçeklerinden örülmüş çelenkler ve her tarafı kapatılmış cenazeler taşıyor. Yaşayanlar bu düzenli “tasfiye”ye karşı tamamen ilgisizlerdi. ‘Times’ küçük puntolarla, yıllık gelirleri on bin sterlinden az olmayıp doğal yoldan ölenlerin isim ve adreslerini yayınlıyordu; dikkat çekici manşetler altında ise kısa spotlarla, kazalarda ya da dikkatsizlik sonucu ölenlerden söz ediliyordu. Bu son ölüm duyurularının bir kıymeti yoktu ve yirmi dört sayfalık saygın gazetelerin bir sayfasında yer alan sanayici ve borsacıların ilanları da her zaman onları önemli kılmaya yetmiyordu. Okuyucular, kaza istatistiklerine şöyle bir göz atıp hızla geçiyorlar. Ama buna karşılık, Anglosakson adaletinin gözübağlı tanrıçasına bir insanı kurban etmeyi vaat eden yargılama günlerinde Londra’nın eski Roma’dan hiçbir farkı kalmıyordu.

Ana cadde ve sokaklarda onlarca, yüzlerce gazete satışını garanti eden sansasyonel manşetler merak duygusunu kışkırtacak şekilde duyuruluyordu:

“Barthelémy itiraf etti...”, “Barthelémy’nin tüyler ürpertici cinayeti...”, “Barthelémy nasıl öldürdü?..” Noktalar ve yarım bırakılmış sözler, okuyucuların merakını kamçılamak amacı taşıyordu. Gazeteler, sansasyonel haberlerin olduğu günlerde tiraj patlaması yapıyordu. O anda dava henüz sonuçlanmamış, yargıçlar bir hükme varmamış olabilir; ama gazete yazıları, manşetler ve muhabirlerin uydurmalarına bakılırsa sanığa bir ceza biçilmiştir bile. Tarafsız olması gereken jüri üyelerinin kanaatlerini sanığın son sözleri ya da avukatların başarılı savunması değil, gazetelerin sokak çığırtkanlıkları.

İnsan beyni, dünyada eşi benzeri olmayan bir mucizedir. Bitimsiz ve sınırsızdır. Yeryüzünde varolan her şeyin devasa gücüne sahiptir; sanat, bilim ve teknik, iyi ve kötü, aşk ve nefret. O, evreni koşar adım dolaşır, yeryüzü derinliklerini delip geçer! Galaksi kadar engin insan belleği, insanlığın tüm tarihini kaydedebilir.

Beyin, tüm fabrikaların fabrikası ve tüm kitapların kitabıdır… Onun dehasının dünyada üretemeyeceği hiçbir şey yoktur. İnsan beyni; bugüne dek hem tanrılara yurt oldu ve hem de tanrılarla kavgaya tutuşabilecek en büyük savaşçı.

Düşünen insanı, emek yarattı ve beyin, gelişimini, dev gücünü, doğanın sırlarını keşfetme cesaretini emeğe borçlu.

Dünyayı kim yönetiyor, toplumsal gelişimin karşı konulmaz yasaları nelerdir ve böylesi yasalar gerçekte var mıdır? İnsanlık binlerce yıl boyunca, bu bilmeceyi çözmek için çırpındı durdu.

Kimilerine göre, dünya şeytani bir kaostan ibaretti; kimilerine göre ise, tanrının yarattığı düzenli, mutlak bir şeydi. Ve sadece Marx’ın deha beyni, toplumların doğuş ve gelişmesi üzerindeki sır perdesini kaldırdı.

Onun keşfettiği yasalar çürütülemezdir. Dünyanın bütün tarihi ve geçen her gün bunu kanıtlıyor. İnsanlık, Marx’ın dev dehasının keşfettiği toplumsal ilişkiler çerçevesinde ilerliyor.

Dünya tarihini dirsekleriyle ve son gazete haberlerinin verileriyle ölçen çeşitli darkafalı küçük burjuvalar, devasa tarihi süreçlerin gerçekleşmesi için bir andan ziyade onlarca yıl gerektiğini sanırlar. Tüm geçmiş on yılların yoğunlaşabileceği günün yeniden gelebileceğini tasavvur edebilecek güçten yoksundurlar.