Zeynep Arslanoğlu
@awae
“Ben sadece sistemin başarısızlığının bir ürünüyüm.”
Boğaziçi Türk Dili ve Edebiyatı
30 Kasım
674 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
whatever people say, there is right, there is wrong, there is nothing in between
inspector hercule poirot
Dönmek nasıl bir şeydir? İnsan nereye döner? Döndüğün yer neresidir? Geriye dönmek var mıdır? Mümkün müdür? Yoksa kader yalnızca ileriyi mi gösterir? Geldiğin, döndüğün yer orda mıdır, bekler mi? Baksan görür müsün? Kalbin, dönerken pusulan mıdır? Geçtiğin yerleri unutmadan, aynı yerlerden geçerek yine evin yolunu bulabilir misin? Geçtiğin deniz, vardığın liman, bulduğun yuva seni hatırlar mı? Seni koynuna alıp, esirgeyip saklar mı? Dönmek kabiliyet değil, zarurettir.
Neydi peki o dalgalar? Güneyde
erken çiçeklenmiş bir elma ağacına vuran,
sabaha kalacak kadar kötü rüyalardan...
Okur Takip Önerileri
Düşün, kim üzebilir seni, senden başka?
Kim doldurabilir içindeki boşluğu, sen istemezsen?
Kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?
Kim yıkar, yıpratır sen izin vermezsen?
Kim sever seni, sen kendini sevmezsen?
Her şey sende başlar, sende biter.
Yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme, tükettirme içindeki yaşama sevgisini.
Ya çare sizsiniz ya da çaresizsiniz.
📖| Hayat Dediğin Nedir ki ?, Friedrich Nietzsche
Gündüz hayallerim, gece düşlerim
Uyandıkça ağlamaya başlarım
Akşamlar hiç olmadığı kadar sessiz ancak dünyanın sayfaları çatırdıyor.
İyiliğin sokakları dar, suluboya bir haziran bekliyor
kapımızda, akşamlar hiç susmuyor, dünyanın sayfaları
gibi her gün hayata açılmıyorsunuz, yağmurunuz
herkese yağmıyor, kuşlar kadar yalnız ve garip
uçmaktasınız
Ağlamaktan vazgeçmezsen, seni
Gün ışığı girmez bir yere kapatacaklar
Sephokles
«Acıya katlanmaya istekli olmadan bir şeyi arzulamak yüzsüzlüktür.»
youtu.be/1DGY3l8oso0
DENİZ TÜRKÜSÜ
Dolu rüzgârla çıkıp ufka giden yelkenli!
Gidişin seçtiğin akşam saatinden belli.
Ömrünün geçtiği sahilden uzaklaştıkça
Ve hayâlinde doğan âleme yaklaştıkça,
Dalga kıvrımları ardında büyür tenhâlık
Başka bir çerçevedir, git gide dünyâ artık.
Daldığın mihveri, gittikçe, sarar başka ziyâ;
Mâvidir her taraf, üstün gece, altın
bu kez dağlar beni doğursun anne
sen de ılık yağmur ol
durmadan yağ kanayan yerlerime
yürü hür maviliğin bittiği son hadde kadar
insan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar
çok çalıştım beni bekleme kaptan
seyir defterini başkası yazsın
çınarlı, kubbeli, mavi bir liman
beni o limana çıkaramazsın
Kalkmalıyım,
Dolaşmalıyım,
Sokaklarda, parklarda.
El sallamalıyım
Giden trenlere,
Kalkan vapurlara.
Bilmeliyim,
Gölgelerin boyundan,
Sakın bir cenaze arabası geçerken gülme.
Belki de sen olursun sonra ölecek kişi.
Seni sararlar uğursuz bir çarşafla...
toprağın altına gömmek için.
Seni tahta bir kutuya koyarlar,
seni örterler kir ve taşlarla.
Bir hafta boyunca her şey güzel gider...
sonra tabutun sızıntı yapmaya başlar.
Ve solucanlar sürünerek içeri girer.
Solucanlar sürünerek
o kadar da önemli değildir bırakıp gitmeler,
arkalarında doldurulması mümkün olmayan boşluklar bırakılmasaydı eğer.
utanılacak bir şey değildir ağlamak,
yürekten süzülüp geliyorsa gözyaşı eğer…
belirsizliğe yelken açardı iri ela gözler zamanla,
öylesine derince bakmasalardı eğer…
can yücel, eğer