Hepimiz farklı şartlar altında doğuyoruz, büyüyoruz, yaşlanıyoruz ve ölüyoruz. Kimimiz bezmişiz, kimimiz mutlu. Öyle bekliyoruz yaşamayı da, ölmeyi de. Hikayemizdeki Emma karakteri de, bu şekilde, aramızdan biri. O da bezmişlerin ve mutluların arasından yalnızca biri. Hayatımızdan biri o. Hem bezmiş, hem de mutlu bir şekilde sürdürüyor yaşamını. Lakin mutlu olduğu zamanlar, yalnızca, okuduğu romanlardaki o derin aşkları kendi içinde veyahut kendi etrafında aramaya çalıştığı zamanları kapsıyor. Gerçeğe dönüp baktığındaysa, hayat boş, anlamsız ve sıkıcı...
1857 yılında okura sunulan bu şaheser, içimizden biri olan, hayattan sıkılmış bir karakterin, hayatını renklendirmesi için yaptıklarını ve bunun sonuçlarını bize muazzam bir üslup ile aktarıyor.
Keyifli okumalar...
