Ay ve Porsuk Ağacı
Zihnin ışığı bu, soğuk ve gezegenimsi.
Zihnin ağaçları kara. Işığı mavi.
Çimenler acılarını ayaklarıma bırakıyorlar,Tanrıymışım gibi,
Ayak bileklerimi iğneliyor, tevazularını fısıldıyorlar.
Dumansı, uçucu sisler mesken tutmuş
Evimden bir sıra mezartaşıyla ayrılmış bu yeri.
Gidecek yer neresi kaldı, göremiyorum işte.
Sayfa 45 - Kırmızı Kedi YayıneviKitabı okudu
Ay ve Porsuk Ağacı
Uyandığın bu acı senin değil.
Ah, nasıl isterdim şefkate inanmayı.
Mumlarla yumuşatılmış, tasvirdeki yüz
Özellikle benim üstüme eğmiş yumuşak gözlerini.
Sayfa 45
Ay ve Porsuk Ağacı
uzun bir yoldan geldim. mavi, gizemli bulutlar
çiçek açmış yıldızların yüzlerinin üstünde.
kilisenin içinde, bütün azizler hüzünlü olacak,
soğuk sıraların üstünde narin ayaklarıyla salınıyorlar.
Sayfa 45Kitabı okudu
Ay ve Porsuk Ağacı
Ah, nasıl isterdim şefkate inanmayı-
Mumlarla yumuşatılmış, tasvirdeki yüz
Özellikle benim üstüme eğmiş yumuşak gözlerini.
