Ay gibi güzel yüzlü sevgililer,
Her biri baldan ve şekerden daha tatlı [idiler]
(boyu uzun olan güzel ve sade dil olur. Boyu kısa olanını çok hilesi vardır. Boyu orta olan, akıllı ve hoş huylu olur. Saçı sert olan akıllı ve atılgan olur. Saçı yumuşak olan, ebleh ve arsız olur. Saçı sarı olan, kibirli gazalı olur. Saçı kara olan, sabırlıdır, onu ara. Saçı kumral ise güzeldir ve sahibi bedelsizdir. Saçı az olan lütüfkår, bil-
Yakamoz& Papatya [1-8] hepsini okumak isteyenlere...
Aşk lafını ağzına almazdı Yakamoz. Nerede aşık görse garipser, aşk acısı gördü mü dayanamaz, gülerdi. Çok ketumdu, kimseye hiçbir şey söylemezdi. Bir kadının onu seveceğine inanmazdı, gerçek aşkın onu bulacağına ihtimal bile vermezdi. Sonra bir gün onu gördü, onu Papatyasını bakmaya kıyamadığı o narin çiçeğini hayatında hiç böyle hissetmemişti.
Yakamoz& Papatya -7
Papatya kendine inanamadı. Nasıl olur da böyle bir mektubu alelade bir çekmecenin arasına koymuştu? Çok hüzünlü bir şekilde gözleri dolunca aklına, Yakamoz'un ona söylediği sözler geldi.
"Papatya, ay yüzlü çiçeğim, lütfen artık gözyaşı dökme. Ben senin yerinede ağlarım, yeterki sen mutlu ol. Çünkü tebessümün bana can veriyor. Lütfen
Hatice Güzel'in YÜREKTEN YÜREĞE SÖNMEYEN SEVDASI
Hatice Güzel'in YÜREKTEN YÜREĞE SÖNMEYEN SEVDASI
Hatice Güzel, eşi trafik kazasında öldüğünde evde yedi küçük çocukla kalakalır.
O günün şartlarında, kocasından kalan 10 bin lira borç da işin tuzu biberidir.
Çocuklarını büyütmek, onlara iyi bir gelecek hazırlamak için köy yerinde ne iş bulursa yapar. Yine de geçim sıkıntısı bırakmaz peşini.
“Düşdü yere her kim kıldı bizi adâvet
Kim derd-i keşiz, tîr-i kazâyız, fukarayız.
Ruhsâre-i mehveşlere gönül vermişiz ammâ
Zannetmeki müstağrak-ı deryâ-yı hatâyız.
Ey hâce! Nakşa nigeh nakkaşa nigehtir
Sanma ruh-ı zîbâya nigeh ayn-ı günehdir.”
Derd-i keş : derde müptela olan
Adavet :düşmanlık
Tir-i kâza: kaza oku
Ruhsare-i mehveş: ay yüzlü güzel
Müsteğrak-ı deryayı hâta : hata denizinde boğulmak
Nigeh : bakmak nazar etmek
Nakkaş : nakış işleyen
Euh-i zibâ: kıymetli ruh
Güneh: günah
Sayfa 270
Onsuzluk
Bugün günlerden yağmurlu bir cumaydı. İşten çıkmış otobüste kafamı cama dayayıp "çok eski şarkı" isimli müziği dinliyordum. Sözlerinde "iznin olmadan hala seviyorum seni" geçiyordu. Evet, onun izni olmadan hala onu seviyordum. Onu "kafamda dönüp duran plaklar" gibi çalıp duruyordum adeta...
Sanki bedenime tüm
Bir Delinin Anı Defteri - Palto - Burun - Petersburg Öyküleri ve FaytonNikolay Gogol · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201955.5k okunma
AY YÜZLÜ GÜL KOKULU PEYGAMBER EFENDİMİZ
Peygamber Efendimiz, tertemiz görünümlü ve latif biriydi. Yüzü aydınlık, vücut yapısı güzeldi. Güler yüzlüydü. Ne şişman ne de zayıftı. Beyaz tenliydi. Güzel ve ahenkli bir görünüşü vardı. Gözleri iri, siyahı ve beyazı belirgin, sürmeliydi. Kaşları ince, uzun ve bitişik, saçları simsiyahtı. Kirpikleri uzun, sakalı gürdü. Sustuğunda vakur durup konuştuğunda doğrulurdu. Tane tane konuşurdu. Konuşması o kadar tatlıydı ki kelimeler ağzından inci gibi dökülürdü. Tok sesliydi. Konuşması net ve açıktı, sözü ne uzatır ne de kısa keserdi. Orta boyluydu, göze batacak ve rahatsız edecek kadar uzun veya kısa değildi. Asil bir duruşu vardı. Ağırbaşlıydı. Sözleri ve fiilleri boş ve anlamsız olmazdı (İbn Sa’d, Tabakât, I, 230-231). Huzuruna gelenler ilim ve hikmete susamış olarak girer, kanmış bir şekilde, hayra yol gösterici olarak çıkarlardı. Etrafındakilere öylesine candan davranırdı ki birlikte oturduğu herkes onun nazarında en değerli insanın kendisi olduğunu düşünürdü (Tirmizî, Şemâil, 97).
Diyanet İşleri Başkanlığı
ÖYLE BİR HİKÂYE
Sinemadan çıktığım zaman yağmur yine başlamıştı. Ne yapacağım? Küfrettim. Ana avrat küfrettim. Canım bir yürümek istiyordu ki... Şoförün biri:
– Atikali, Atikali! diye bağırdı.
Gider miyim Atikali'ye gecenin bu saatinde, giderim. Atladım şoförün yanına. Dere tepe düz gittik. Otomobilin buğulu, damlalı camlarında kırmızı,
Sensiz yaşamak boştur, birlikte ölüm hoştur;
Coştum, daha çok coştur ay yüzlü güzel konçuy.
Sayfa 114 - Ötüken NeşriyatKitabı okudu
Rainer Maria Rilke
Birinci Ağıt
Kim duyar, ses etsem, beni melekler katından? Onlardan biri beni ansızın bassa bile bağrına, yiterim onun daha güçlü varlığında ben. Güzellik güç dayandığımız Ürkü'nün başlangıcından özge nedir ki; ona bizim böylesine tapınmamız, sessizce hor görüp bizi yok etmediğinden. Her melek ürkünçtür. Kendimi tutar bu yüzden, yutkunurum.