“Güzel bir ruha aşık olan ona hayatı boyunca sadık kalır. Çünkü sevdiği şey ebedidir.” diyor Platon
Ruhlar hiçbir zaman eskimez, yaşlanmaz.
Eskiyen düşünceler ve bedendir.
Sevginin,
Karşılaştığın ruhla bütünleşmesine,
Ruhun kalbe,
Kalbin gözlere yansımasına tanık olmak;
Bir pınardaki suyun tazeliği ve berraklığı gibi,
Sağanak yağmurdan kaçıp bir şemsiyenin altına sığınmak gibi huzur veriyor.
Sevdiğinin, gözünün önünde sevdiğini hissettiremeden yaş almasıdır.
Yaşanmamışlık bu olsa gerek;
Yaşarken ölmek,
Nefes alıp ta verememek,
Verip de alamamak…
“İnsana en çok şiir yakışıyor,
Sonra yeryüzüne yağmur,
Gökyüzüne mavi,
Ve en çok insana vefa yakışıyor.
Yüreğe sevda,
Gözlere haya..
Ve en çok yaşamak yakışıyor
insanca, sevdaca, duruca…”
“Kimseyle hiçbir konuda yarış halinde değilim.
Kimseden akıllı, kimseden güzel ya da kimseden iyi olma gibi bir iddiam yok.
Kimse için ‘en’ değilim, ‘daha’ değilim.
Bu devasa iddiasızlığın verdiği özgürlüğün hastasıyım.