Cidden anlıyorum. Edebiyat bazen kafi. Sen bazen kafisin...
YAHUT...?
Öyle acıyorum ki en kral yara bandı bile durduramaz kanımı. Sahi yara bandı kanaması durmayan yaraya takılır mı? Sahi bu yara bir gün duracak mı, yahut bu yara bandı tutunacak mı?
Ruhumun paslı kapılar ardındaki silüeti...
Ruhumdaki tüm oksitosinler intihar ediyor bedenimden. Bu gece (s)onsuzluğa açılan bir kapı, tüm geçmiş ve geniş zamanları eritiyorum gözlerimde. Bir adım daha atacak kasveti yok kalbimin, sahi hangi Cehennemin kapısına açılıyordu gözlerin. Akışkan bir yanlızlığa akıyor karanlık, içtiğim sigara dumanına bürünüyor gözlerin. Hangi hazan duygular çalıyor kapımızı bilinmez, kulağımdaki çınlama sağır ediyor içimdeki geceyi. Kırık dökün aynalarada arıyorum içimdeki sensizliği, insan suretinde aşk cesediyle karşılaşıyor içimdeki morg alfabesi. Sonra soğuk bir yanlızlığın ertesinde buluyorum seni, şimdiki zamana ait olmadığımı biliyor olmanın bilincindeyim. Yitik bir aşkın gölgesinde buluyorum seni, yapayanlız olmanın dayanılmaz hafifliği karşısında mutluluğun resmini çiziyor gözlerin. Damla damla akıtmak istiyorum içimdeki seni, Şizofren bir gecenin koynunda doğum sancısı çekiyor beynim. Umudun işkenceyi uzattığı, yelkovanın firar ettiği bir saatin içinde buluyorum kendimi. Şimdi hayatın hangi (es)indesin bilinmez, (ra) tanrısı eşliğinde aydınlatıyorsun gecemi...
Okur Takip Önerileri
Ben,gündüz ve gece...
Bazen altı ay gece altı ay da gündüz olsun istiyorum.Çünkü bazen karanlık beni boğuyor ve Aydın olan gökyüzünün karanlığa kavuşması morfinsiz bedenimin dikiş iğnesiyle buluşması gibi.Bazıları ise ışıyan doğan güneşin ışıkları tenimde birdaha hiç geçmeyecek yaralar bırakabiliyor.Bıraktığında ise uçsuz bucaksız karanlık tek reçetem tek ilacım olabiliyor.
Kayıp gezegenler görüyordum gözlerinde, olu denizciler...
Gecemidir beni kederlendiren, yoksa ben miyim kederlenmek için geceyi bekleyen?
Gecemidir seni bana düşündüren, yoksa benmiyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?
Satmak istedim bugün bütün saatlerimi, artık omlarında ölçebileceği bi zaman yok...
Kadıköy'ün her metrekaresinde; terk edilmiş büyün istasyonlarında kanla yalnızlık yazınca düşünüyorsun.
Bakınca görüyorsun, dokununca...
Düşününce uzaklaşıyorsun...
Grafitiler ve tren yolları duruma hakim sadece sabırlı ol...
Burada, buranın ve bu kaldırımların tavsiyesidir...
Bir ölü için mezarlık, ev anlamına gelmektedir.
İnsanlarI gitar telleri öldürmektedir.