Stuşevatsya
Bu sözcüğü yazıda ilk kez ben kullandığım halde, bulan ben değilim. Bu sözcüğü Temel İstihkâmcılık Okulunda kurs arkadaşlarım bulmuştu. Bu keşfe ben de katılmış olabilirim, ama hatırlamıyorum. Bir gün kendiliğinden bulunmuş ve kullanılmaya başlanmıştı. Altı yıllık kurs döneminde çeşitli planlar, askeri yapılar, istihkâmlar çizmek zorunluydu. Plan
Sayfa 1006 - 1007 Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Bir gün düşersem yüreğine ansızın,
Hani belki aklına gelirsem,
Bir seher vaktinin yalnızlığında,
Paylaşmak istersen içinden geçenleri
Güçlü ve korkusuz görünmeye çalışsan da
İçindeki korkuları bilen birine
Anlatmak istersen
Hani belki içine bir sızı düşerse
Ne olduğunu neden olduğunu bilmeden
Daralırsa yüreğin kalabalıklar içinde
Yalnız hissedersen kendini
Gel yanıma
Ben aynı yerdeyim...
🌠
“Ben de neden sorduğunu bilmeden, kasabanın en güzel evinin dul Xius'un villası olduğu yanıtını vermiştim." Ben de olsam aynı şeyi söylerdim. Rüzgarların kasıp kavurduğu bir tepenin üstündeydi bu ev, terasından bakıldığında mor anemonlarla kaplı bataklıkların uçsuz bucaksız cenneti görülürdü.
Bilgisayara gözlerini dikmiş birlikte film izliyorlar.
Antoine de Saint-Exupery şöyle yazmıştı: "Sevmek birbirine bakmak değil, birlikte aynı yöne bakmaktır." Demek bu çift birbirini seviyor...
Sayfa 104Kitabı okudu
Haklı.
"Özetlemek gerekirse kendini koca sanan oğullarının arkalarını toplamaktan canlarından bezmişler. O çekici adam evlendikten sonra bir gecede çocuğa dönüşmüş. Huyuna gidip yatıştırmaları gereken bir adama evrilmişler. Öyle gururluymuşlar ki, duymak istemedikleri bir lafı ucundan işittikleri anda hemen keyifleri kaçar ya da öfkelenirlermiş. Dayanılacak gibi değilmiş. Bunları anlattıklarında da insanlar, 'Tüm erkekler böyle, herkesin kocası aynı, uyum sağlayıp yaşa' diyorlardı. Ben bunu istememiştim. Ne diye oğlummuş gibi davranan bir adamla evleneyim, neden her şeyine uyum sağlamak zorunda kalayım diye düşünürdüm."
Sayfa 261 - Athica BookKitabı okudu
Henüz farkında değildi ama Selim’in aklındaki ölüm fikri, ilk bu düşüncelerin arasında filizlendi. Aynı düşünce balonu, dedesi Muharrem Bey’in zihninde olgunlaşmaya bırakılabilseydi, Fransız edebiyatına meraklı olan Muharrem Bey, ölüm fikrine ulaşmadan önce mutlaka Rimbaud’nun “Ben, bir başkasıdır” sözüne atıfta bulunur ve ancak aylar sonra varlığının hiçbir anlamı olmadığı vehametine kapılabilirdi.
Sayfa 93Kitabı okudu
