Sesleri doğduklarında kesilen, sevgiyi hiç alamayan bu minik yürekler bir gün anne olacak ve belki aynı şeyi kendi kızlarıda yaşayacaktı.
Bu satırları yazarken olur da birileri yaşadıklarımı merak eder; ardımda bir-iki satır bırakmalıyım diyordum. Bu kadar döküleceğim, en özel yaşanmışlıkları bile anlatabileceğim hiç aklıma gelmiyordu. Ama kontrolü kaybettim işte! Küçük bir eroinmanın kısacık yaşam öyküsü çıktı ortaya. Gerçi hâlâ bilginin ancak yaşanarak kazanılabileceğini düşünüyorum ama benim tecrübelerim bir kişiyi bile ilgilendiriyorsa, eğer bir kişi bu satırlardan etkilenip aynı yanlışları yapmayacaksa ben de bu kitabı bitirmeliyim sanırım. En azından, ne zaman vuracağımı bilmediğim o son iğnemi birileri bilsin istiyorum.
Sayfa 83 - Kanat Güner Bu satırları yazdıktan 13 ay sonra bir tuvalette altın vurus yaparak intihar etmiştirKitabı okuyor
Norveçli yazar 
Jostein Gaarder'in, şimdiye kadar 50'nin üzerinde dile çevrilmiş bu ünlü eseri uzun süredir okunacak kitaplar listemde beklemekteydi. Sayın yazar 
Murat Kesgin'in okunmasını tavsiye ettiği kitaplara dair bir videosunda aynı kitabı görmem, kitabı okuma yönünde beni motive etti. Bu kitapla tanışmama vesile olduğu için kendisine
İzmir'in işgalinden sonra Ödemiş Kaymakamı Bekir Sami (Baran) Bey, İçişleri Bakanlığına bir telgraf çekerek, "Yunanlılar İzmir'i işgal ettiler. Kâfi kudret ve imanımız vardır. Emrinizi makine başında bekliyorum" dediği vakit telgrafına, İçişleri Bakanlığı Müsteşarı Timolyon cevap vermiş ve "Talimatı validen alınız" demişti. Bunun üzerine Ödemiş kaymakamı İçişleri bakanına ikinci bir telgraf çekerek, "Ben Timolyon adında bir müsteşar tanımıyorum; sizin imzanızla emir bekliyorum" dedi ise de nazırdan gelen cevap da aynı mealde idi. Fakat bu cevap, vatansever kaymakamı doyurmadı; bu sebeple o, saraya başvurdu, fakat saraydan değil sadrazamdan cevap aldı. Bu cevap da rahatlatıcı değildi. Aynı kaymakam, 29 Mayıs'ta İtilaf Devletleri mümessillerine bir telgraf çekti, İzmir'i mütareke hükümlerine aykırı olarak Yunanlılara işgal ettirmelerini, acı bir dille eleştirdi, Yunanlılar İzmir'den çekilmezlerse, dökülecek kandan İtilaf Devletlerinin sorumlu olacağını açıkladı ve nihayet bundan sonra "Kalem değil silah konuşacaktır" demek suretiyle bir yandan gerçeği ifade etti; bir yandan da devletleri tehdit etmiş oldu, öte taraftan, İzmir Valiliğine gönderdiği bir telgrafta, valinin tutumunun memleket aleyhinde olduğunu belirttikten sonra vilayetle ilgisini kestiğini söylemiş ve Kuva-yı Milliye'ye katıldığını bildirmişti.
Sayfa 264
Her insan, hatta senin kapıcın bile devrinin ifadesidir. Onu yirmi dakika söylet, “anlamıyorum, anlamıyorum, zamane başka!” diyecektir. Öteden beri zeki adamlar tereddüt etmişlerdir.
Septisizm yeni bir fikir hareketi değildir. Fakat şüphemizi ve tereddüdümüzü ancak zekâmıza mahsus bir hak addedelim ve irademize çelme takmasına izin vermeyelim.
SELENİZM
Atakan Ay SELEN CUMHURİYETİ... Eşi benzeri olmayan hayaller ülkesinin kraliçesi.
Merhaba millet nasılsınız? Bugün sizlere Atakan Ay kaleminden Selenizm kitabı ile geldim. Bu gerçek aşk ile harmanlanmış Çok güzel ve temiz saf duygular ile yazılmış kitabı tavsiye ederim.
Böylesine gerçek sevenler kaldı mı diye düşünmeden edemedim. kitabı okurken bu güzel dizelerin yazılmasına sebep olan kadını ister istemez biraz olsun kıskanmıyor değil hani insan. Mesela "Sen benim bu dünyada ki ölümsüzlüğüm, bu karanlık evrende tatlı dünyansım." Bu nasıl güzel bir aşk böyle dedirtti. Ve bu tüm sözlerin adandığı Yaprak Saçlı kadını aşırı merak ediyorum. Tarifi zor büyük hisli duygularla yazılan eserde aşkın, özlemin, hasretin, umudun, hayallerin büyük aşk ile kalemden dökülen kelimeleri çok akıcı ve yormayan bir dille okuyup bitirdim. Bir kahve eşliğinde okuyacabileceğiniz türde olan kitaba kesinlikle bir şans verilmeli...
Kitap kapağına bayıldım
Gerçek Aşk'a inanıyor musun?
Mutlu okumalar
Ben yalnızlığı bilirim, geceler boyu kırk kat yorgan altında tir tir titreyerek üşümeyi bilirim. Ben yağmur altında el ele tutuşarak yürümeyi değil, yalnız sokaklarda sırılsıklam âşık olmayı bilirim.
Evet belki sana kavuşamadım ama sevdana kavuştum. Belki aynı yastığa baş koyamadım ama aynı sevdaya seninle baş koydum.
Oysa hiç sarılmamıştık bile birbirimize, nasıl bu kadar çok sevdik birbirimizi...
Belki seninle yaşayamadım ama yanındakilere inat ben seni yaşadım.
Sana uzaktan iyi geceler öpücüğü veremediğimi zannetme. Ben seni kelimelerimle öpüyorum.
Ben, dedi, okuduğum kitabın kahramanlarını sevmek isterim; onları dostum farz ediyorum, hep kendileriyle beraber yaşıyorum ve yanımdan ayrılmalarını istemiyorum. Onun için bir kitabın kahramanını... Hatta pek çok sevmeliyim. Senelerce aynı kitabı tekrar tekrar okuduğum vardır. Öyle bir kitap arıyorum ki bütün hayatımda bıkmadan hep onu okuyayım.
Binlerce yıl önce aynı sözler konuşuldu, aynı çiftleşmeler oldu, aynı çocukluk acıları yaşandı.
Acaba bir baştan bir başa hayat, gülünç bir kıssa, inanılmaz ve ahmakça bir masal değil midir? Acaba ben kendi masalımı yazmıyor muyum? Fakat masal, her anlatanın, miras aldığı ruh durumunun sınırları içinde, tasarlayıp da eremediği dilekler için bir çözüm, bir kaçış yolu ancak.
Sayfa 47
