Kitabı az önce bitirdim. Koca kitap, bir paragrafı okumamız için yazılmış sanki. Farsçayı unutmuş bir kızın, yıllar sonra gördüğü abisinin okuduğu ninniyi tamamlaması içindi sanki onca sayfa, karakter hikaye.
"Kağıttan bir ağacın gölgesinde
minik, hüzünlü bir peri buldum.
Bir gece rüzgarla savrulan,
minik, hüzünlü bir peri buldum."
Teknik olarak ana karakterlerin yanında yardımcı karakterlere çok fazla yer vermiş olması ana hikayeden koparsa da bazı yan karakterlerinde çok güzel hikayeleri vardı. Özelikle Nebi Dayı ve Mila'ı okumak gayet güzeldi.
Kitap bitince hüzün ve ayrılık acısı sindi ağzıma. Sanki bu adam (Khaled Hossaeni) acı baharatlardan başka birşey bilmeyen Afgan bir aşçı gibi. Her hikayesinde acı bir tat koyuyor sofraya. Uçurtma avcısı kadar vurucu cümleleri olmasa da Ve Dağlar Yankılandı'da hüzünlü ama vurucu bir kitap. Eğer hayatınızın bir yerinde kalabalık bir aileden ayrıldıysanız ve bir süre yurtdışında hikayede kendinizi bulabilirsiniz.
