güray süngü'yle el sıkıştığımdır.
ibrahimin kaybettiğini bulmasıdır'da benim en sevdiğim yer kütüphane sahnesiydi. sahne diyorum, çünkü film izler gibiydi bütün kitap. okuyan çoğu kişi aslında izler gibi hissetmiştir. kütüphanede godot'yu beklerken'den 1984'e, körlük'ten tutunamayanlar'a, hatta saatleri ayarlama enstitüsü'ne..
her yere dokunuyorsunuz!
aynı zamanda, benim anlamlar yığını altında ezile büzüle okuduğum ve o'nunla birlikte kendimize baş ucu kitabı edeceğimdir. ibrahim ben'imdir, sen'sindir, o'dur.. ibrahim içimizdir, kırmızı çizgimizdir. elleri lekelidir, lekemizdir. kendi içinde yıkanandır, lekesizdir. farkında olmayandır, varacağı yer; farkında olmadığının farkına varmak olandır. ibrahim hem göğsümüzde uyutmak isteyeceğimiz, hem göğsünde uyumak isteyeceğimizdir.
ibrahim kıymetlimiz olmuştur, başımız gözümüz üzerinedir.
