Keyhüsrev' in dediği gibi, insanın komuta etmeye hakkı olması için komuta ettiklerinden daha değerli olması gerekir...
Sayfa 89Kitabı okudu
244 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Bütün meselenin çekip gitmen gerektiği halde kalmak olduğuna katılmıyordum.
Çekip gitmeye hazır olana kadar kalmak o kadar da kötü bir şey değildi bence...
‘’Aşk denen şey bazen yürür, bazen uçar; bazen koşar biriyle birlikte; bir başkasıyla ölümcül yürüyüşe çıkar; üçüncüyü buzdan heykele çevirir; dördüncüyü atar alevlerin içine. Birini yaralar; öldürür ötekini. Aynı andan çakıp sönen bir şimşeğe benzer. Geceleyin saklar şafakta zapt edilecek olan kaleyi. Çünkü dayanacak güç yoktur karşısında.’’
seneler geçti, sevgili manuel Valadares. Bugün kırk sekiz yaşındayım ve bazen kendimi hasrete öyle kaptırıyorum ki hâlâ çocuk olduğumu zannediyorum. Her an ortaya çıkıp bana sinema yıldızı kartları ya da misketler getireceksin sanki. Hayatın şefkatli yanını bana sen öğrettin, sevgili Portuga. Bugün çocuklara misketler ve kartlar dağıtmaya çalışan benim, çünkü şefkat olmayınca hayatın pek değeri kalmıyor. Şefkat göstermek beni bazen mutlu ediyor, bazense yanıltıyor, ki bu ikincisi daha sık oluyor.
O günlerde, yani beraber geçirdiğimiz günlerde, henüz hiç duymamıştım, uzun yıllar önce bir Budala Prensin gözlerinde yaşlarla bir sunağın önünde diz çöküp ikonlara sorduğu şu soruyu:
"KÜÇÜCÜK ÇOCUKLARA HER ŞEYİ NEDEN ANLATMAK GEREK?"
Hakikaten de sevgili portuga, bana her şeyi çok erken anlattılar...
Gittiği yere kadar değil, gücünün yettiği yere kadar sevmeli insan.
Seni ‘’canımın içi’’ diye sevecek birini kaybettin.
Şimdi hiçbir can nefes olmayacak sana.
Daha çok sevileceğini umarak gittiğin yerde sıkışırsa kalbin, elini kalbine koy. Çünkü o acı benim.
O sıkışmayla sana, bizi bitirme çabalarını ve hiçe sayışlarını hatırlatmaya geleceğim.
Biliyor musun sevgilim? Seni sevdim.
Bir insan hayatında ne kadar çok ve ne kadar güzel sevebilirse, o kadar sevdim.
Bu da benim yenik zaferim…
Sen benim ilk çaresizliğim, sen benim ilk yenilgimsin.
Her insanın pes ettiği bir dönem vardır hayatında.
Tamam dersin, burası son durak, bitti artık.
Savaşacak gücün kalmaz, bitsin istersin sen de.
Ama sonra biri girer hayatına ansızın.
İstersen sevgili olalım tekrar. Belki bilmediğimiz bir şehirde doğma şansımız olur ve en baştan severiz birbirimizi. Bu kadar geç kalmışken her şeye, bu kadar geç kalmışken bize, yine de istiyorum gülüşünü. Bana aşkın sen hali lazım. Başkasını yakıştıramam ki kendime. Çözemiyorum kendimi artık...
