“8.yüzyılın ortalarında bir gün Abdurrahman adında gözü kara bir delikanlı, İslam’ın Yakın Doğu’daki kalbi Şam’daki evini terk etti ve sığınacak bir diyar bulma umuduyla Kuzey Afrika çöllerini arşınlamaya başladı.”
Öncelikle herhangi bir kitaba inceleme yazmayı aklımdan hiç geçirmediğimi belirtmek isterim.Fakat bu eserin bu kadar az okunmuş oluşu(diğer Endülüs konu kitaplara göre) beni biraz düşündürdü ve bu inceleme her kime ulaşmışsa nacizane kitap hakkındaki yorumlarımı aktarmak isterim.
-Yazar kitabı kendi içinde bölümlere ayırmış ve her bölüm birbiriyle bağlantılı fakat farklı tarihi kişilere ve hayatlarına değinmiş.Ve bu tarihi kişileri okurken sakın sıkılıcağınızı düşünmeyin çünkü yazar akademik bir dilden ziyade hikaye şeklinde anlatıyor ve kendinizi bir anda Endülüs sokaklarında buluyorsunuz :).
-Endülüs’ün dinler arası ilişkilerin kurulduğu,dünyanın incisi olarak adlandırılması ve sayısız kütüphaneleriyle bir aydınlar şehri olmasını(ve düşüşünü) okurken bir yandan çok sayıda insanla tanışma fırsatı buluyoruz.Bu insanlardan İspanyol masallarına konu olan Rodrigo Diaz namıdiğer ‘El Cid’i okurken birden Gazaliyi, Kastilya Kraliçesi İsabella ve kocası Ferdinandı, İbni Rüşdü ve hatta Kristof Kolombu ve çok daha fazlasının hayatlarına konuk oluyoruz.
-Sözün özü, Endülüs tarihini merak eden herkesin bu güzel eseri okumasını tavsiye eder iyi okumalar dilerim..
