Ayslee
@aysndsmz
L o o k U p
Öğretmen
Lisans
29 okur puanı
Mayıs 2014 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Canım benim, sizi düşünmek bile hasta ruhuma ilaç gibi geliyor. Sizin için aci çeksem de en azından memnuniyetle çekiyorum.
Sayfa 140Kitabı okudu
Bundan böyle insanın sakin sakin yaşaması, kendi köşesinde durması imkânsız –sakin olmasına imkân yok– suya sabuna dokunmadan, hiç kaygılanmadan deyiminde olduğu gibi, Tanrı korkusu taşıyıp kendini bilerek, kimse rahatsız etmeden, kulübene girmesinler ve etrafı yoklamasınlar diye umut ederek yaşamaya imkân yok; yani kendi evinde olduğun gibi yaşayamayacaksın, hep bilecekler, sözgelimi üzerindeki yelek iyi mi, üzerine oturuyor mu, iç çamaşırın var mı; çizmelerin var mı, tabanları neyle kaplı; ne yersin, ne içersin, ne yazıp duruyorsun?
Ah ahh
Ah, dostum! Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır. Mutsuz ile yoksulun birbirinden uzak durması lazım, birbirlerine bulaştırmamak için.
Okur Takip Önerileri
"Karanlık bir insan, aptal bir insan olsam da, ne yazık ki benim de başkalarındaki gibi bir kalbim var."
Dürüst insanlar niye sürekli gözlerden ıraklar da, kötüler hep varlık içinde?
İmtihan
Yüzünü görmeden özüne vurulduğum kadın burada bekliyor ben onun ruhunu sevdim.
-Merhaba
-Merhaba evladım. Şu kaldırımdaki kız var ya, sizi görünce yakasındaki gülü aldı ve benim yakama taktı. Birde imtihan mıymış neymiş öyle bir şey dedi.
Delikanlı birde bakmış ki kızcağız koşarak kendisine doğru geliyor.
Sayfa 36Kitabı okudu
İmtihan
Yeter, yeter! Yüzünü görmeden özüne vurulduğum güzel. Artık cemalini bana lütfet. Seninde bir yüzünü göreyim. Kavuşmanın vakti daha gelmedi mi?
Sayfa 33Kitabı okudu
Penceresi mahalleye bakan odalarda, şehire kurulmuş, bir yandan mahalleyi koladan edip diğer yandan el işi yapan örme yelekli anneleri..
İnsan nereye aitse orada buluyor huzuru
Sayfa 79Kitabı okudu
Bekliyorum..
Kendimi uzun uzun anlatmak ve susmak arasında gidip geliyorum çoğu zaman.
Hiçbir zaman tam anlamıyla hissettiklerimi anlatamayacağımı, anlatsam bile anlaşılmayacağımı bildiğimden susmayı tercih ediyorum.
Hatta içimde biriktirdiklerimi kendime bile anlatmıyorum.
Yazıp yazıp siliyorum hep, cümlelerimi toparlayamıyorum.
Bir şeyler yolunda değil biliyorum fakat inatla her şey yolundaymış gibi davranıyorum.
Bazen düşüncelerim arasında kayboluyorum ve bazen de düşünmekten kaçıyorum.
Böyle nereye kadar devam edecek diye sormuyorum artık kendime.
Çünkü cevabını bilmiyorum.
Sadece bir köşeye çekiliyor sessizce yolunda gitmeyen ne varsa bir an önce son bulmasını bekliyorum.
Kendinizi yılgınlığa teslim etmeyin. Hayat böyledir, yaşamak gerek.
Etrafındaki kalabalığa rağmen her şeyden öyle uzak, öyle yalnızdı ki.
"... insan sevdiğine kızamazdı ki!"