Madem öyle, Asrın Tok ve Diamond Tema tartışması hakkında ikisini de reddeden ve bir çırpıda söyleyebildiğimiz kısa bir değerlendirme yazalım.
Önce herkesin kabul edeceği şu zorunluğu belirtelim ve buna dayanarak ilerleyelim: Şeriatı tartışmak isteyenlerin, önce şeriatın kendisi her ne ve nasılsa onu öyle anlaması ve ancak bundan sonra
Qürur məsələsi
Keçən gün anam bizim kasıb kirayə evinə gəlmişdi. Evi ondan fərqli olaraq çox az dağınıq saxladığımız üçün evə keçməyi qəbul etmədi və girişdə məni gözlədi. Keçərli səbəb isə budur ki, içəri girsəm gərək təmizləyim sonra çıxım. Bizim evə isə anam keçid etsə, bir həftə çıxa bilməsi mümkünsüz olduğu üçün bu fikri ilə mən də razılaşdım. Sonra mənim bir-biri ardınca sıraladığım yalanlar başladı. Soruşur ki, nəyin var və nə nəyin əksikdir? Əksikləri de, həll edək.
Deyirəm yağ, makaron, düyü, yumurta, pomidor və s. almışam. Amma bunların əksinə məni evdə bir pomidor və dörd dənə yumurta gözləyir. O dörd yumurtanın ikisini də ev yoldaşlarım sağ olsunlar, sındırıblar. Mən isə mağaza aləmində birinin üstünə beşini qoyub danışıram. Qəribə bir hal idi. Əslində, həyatımda ən son bu pul məsələsi ilə bağlı anamdan utanmadığım qalmışdı, lakin zaman ötdükcə artıq ondan da utanıram. İnsanın yaşı artdıqca qüruru öz bağrına basır. Əvvəllər anam xərclik olaraq beş manat vermir deyə dünyanı dağıdırdım. İndi Allaha yalvarıram ki, pul bitməmiş hər şeyi hiss edib özü atsın. Böyüdüm deyəsən, ya da tamamilə başqa bir şey baş verdi. Hər nə oldusa, hər şey xarakter olaraq yaxşı yöndə, hadisə olaraq tamamilə əksinə davam edir. Bunların bir gün müsbət mövqedə qovuşması diləyilə...
İnsan bazen bulunduğu ortamdan uzaklaşmalı hem ufkunda yeni pırıltılar meydana getirmek hem de uzaklaştığın ortamda yokluğunun hissedilip hissedilmediğini görmek için ,yokluğunun hissedilmediği yerde varlığınla rahatsızlık vermemek gerekir, bunu gerçek hayatta çokça uygulamalı insan ara sırada sanal alemde denemeli...Sevgilerin çıkarsız samimi ve içten olması gerekir. Menfaate dayanan tüm ilişkiler yalandır yok olmaya mahkumdur.. Gerçek dostlara iyi ki varsınız dediğimiz az fakat öz olan dostları olanlar şanslıdır.
ben bu yerde ölsem de ...
Evet , yine öyle hissettiğim bir zamandayım : Hayattan çok şey istemeden çok şey istediğim o zaman . Az ve öz olanı istiyorum , istediklerim net ama bu netliğe giden her yol çok belirsizdi . Hayat büyük bir labirent ve ben nerede çıkmaz var kendimi orada buluyorum . "Çıkmaz sokakta geri adım atmak ilerlemektir" diye bir alıntı okudum ; nereden biliyoruz geriye attığımız o adımın bizi bocalamayacağını ? Sezen Aksu bir şarkısında " Zamanı ziyan etmişiz bu kaybın adı mı kader ?" diyor. Kendimi büyük bir zaman kaybı olarak gördüğüm gerçek ya da kendimi iyileştirmek için yaptığım diğer bütün şeyleri . Nasıl olsa bir yerlerde "unutmasan bile alışıyorsun" laflarını sürekli tokat gibi yiyoruz .
Çok az insanın -entelektüel ya da mütehassıs addedilenleri kastediyorum- “kendi meselesi” var. Kendi meselesi derken, bir meseleyi kendine esas alıp daima onunla meşgul olmayı kastetmiyorum. Tedavülde olan hazır meselelerin ötesine geçip, kendi meselesini, kendi öz problemini üretmeyi kastediyorum. Bu, çok çok az. Meselesizliğimiz, “bizim”, “bize ait olan” fikir dünyamızı çoraklaştıyor da bizleri başkalarının fikirlerini işleyen taşıyıcı ve işletmecilere döndürüyor.
Melikşah Sezen
Allah rasûlü nasıl dı?
"Allah Resülü daima hüzünlü ve düşünceli idi, lüzumsuz konuşmaz, çoğu kez susardı. Söze tok başlar tok bitirirditirirdi lafı ağzında gevelemezdi. Kısa, öz ve mánálı konuşurdu. Kelimeleri tane tane söylerdi. Lūzumundan fazla veya eksik konuşmazdı. Yumuşak huylu idi, ne kaba ne de hafifmeşrepti. Az olsa da nimetleri büyük görür, iyilikleri ne yerer nede överdi Hakka sataşıldığında öfkelenir ve hakka yardım etmedikçe de öfkesinden dolayı bulunduğu yerden ayrılmazdı. (Diğer bir rivayette buradaki ifade şöyledir: Dünya ve dünya için olan hiç bir şey onu öfkelendirmezdi, meğer ki hakka çatılsın. Bu takdirde hakka yardımda bulununcaya dek gadabını hiç bir şey dindiremezdi.)Kendi nefsi hesabına ne kızar ne de intikam alırdı. İşaret ettiği vakit bütün eliyle işaret ederdi. Bir şeye hayret ettiğinde elini çevirir, konuştuğunda ellerini bir araya getirir, sağ elinin içi ile sol elinin baş parmağının içine vururdu. Öfkelendiğinde yüz çevirirdi, sevindiginde hafifçe gözlerini kapardı. Gülmesi ekseriya tebessümdü ve gülerken (dişleri)inci tânelerini andırırdı. "
Aleyhissalâtu vesselâm...