"Yas,sadece sevdiklerimizi kaybetmekle olmaz.Bir yaşama biçimini kaybetmek de yastır. Bir şehri bildiğimiz halde kaybetmek,rutinlerimizi kaybetmek de yastır.Hatta itikatlarımızı, dünyayla ilgili inançlarımızı kaybetmek de yastır."
Hayat can sıkıcı bir tuzaktır. Düşünen bir insan olgunluğa eriştiğinde ve tam bir bilinç kazandığında kendini istençsiz olarak sanki çıkışı olmayan bir tuzağın içindeymiş gibi hisseder.
Eğer Ölüm herkes için olağan ve meşru bir sondan ibaretse insanların ölümlerine engel olmak niye? Bir tüccarın ya da memurun fazladan beş, on yıl yaşamasının kime ne faydası ver?
Her türlü zorbalığın toplum tarafından Makul ve yerinde bir gereklilik olarak karşılandığı, Beraat kararı gibi her türlü Merhamet göstergesinin toplumda tatminsizlik ve İntikam duyguları uyandırdığı bir dünyada adalet düşünmek gülünç değil midir?