bu cümle, yazmayı öğrendiğimin kanıtıdır. bu cümleyse, okumaya devam ettiğinin kanıtı. birlikte, iki kanıtı olan bir suç işleyeceğiz. bir hayata son vereceğiz. ancak korkma. doğum yeri belli olmayan ölümün serpilişi o kadar yavaş olacak ki ölenin kim olduğunu anlamayacaksın. işlediğin bir suçtan ötürü, belki de ilk kez pişmanlık duymayacaksın. belki de o gün geldiğinde, bir hayata son vermenin suç olmadığına inanacaksın.
kabul etmen gereken ilk gerçek de, doğumunda gözlerinin kapalı olduğudur. hayata karanlıktan geldiğini bilmelisin. anavatanın karanlıktır.
sevgi, tırmananları birbirine bağlayan bir halattı. biri düşerse diğerlerinin hayatta kalması için halatın kesilmesi gerekiyordu. ancak sevgi, kesilemeyecek kadar kaim bir halattı ve sonunda herkes düşerdi. aptallar sevdikleriyle düşer, kötüler sevdiklerini aşağı çeker. onda ikisi de vardı.
çocukluk, ergenlik ve yetişkinlik dönemlerin olmayacaktı. büyüyen bir zihinden ve onu saran etten ibaret kalacaktın. sadece bir insandan doğmuş olmaktan dolayı senden beklenen görevlerin hiçbirini yerine getiremeyecek ve sana sunulmuş hiçbir haktan yararlanamayacaktın. çünkü kurallara odaklanmış olacaktın. diğer çocuklar saklambaç oynarken, sen
aynı yerde kaldıkça, nesneler ve insanlar yozlaşır, çürür
ve de leş gibi kokmaya başlarlar.
gecenin sonuna yolculuk;
louis ferdinand ceiine
unutma ki zaman, gidecek yeri olmayanların evidir. sadece zaman onları ileriye taşır. zamana güven. yaşarken asla varamayacağın yerlere seni sadece o götürür. oku ve zamana bırak.
belki de sadece bu beni üzüyor: kim olduğunu bilmemek. ancak önemli değil. çünkü kim olursan ol, bana dönüşeceksin. bittiğin an başlayacağım. sana, yaratarak yok olmanın anlamını ezberleteceğim. kendinle ve hayatınla vedalaş. okuduklarını reddetmeye çalışsan bile belleğin sana ihanet edecektir. gözlerinden girip zihninden çıkan her bilgi, sahip olduklarından birini yok edecek. benimle savaşma. çünkü kazanırsan, kaybedersin.
sadece nasıl göründüğümü ve objektife nasıl baktığımı biliyorsun. ama neler düşündüğümü ve neler hissettiğimi bilmene olanak yok. beni anımsaman olanaksız. çünkü kimsenin anımsamadığı ve dönmediği bir yerdeyim. bu yüzden kendini yorma. nasıl olsa bu satırları okudukça kimin yazdığını unutacaksın.
bir zamanlar birlikte yıkandığın annenin, söz ettiklerinden hiçbir şey anlamadığını fark edersin. uzaklaşmak doğaldır. bunun için üzülme. çünkü etrafa saçılan aile bireylerinin her biri kendi ailesini kurmaya gidecektir. bazen yalnızlık, bazen dostluk, bazen de evlilikten ibaret aileler. İlişkilerin zaman içinde sıcaklığını yitirmesi doğaldır. geçmişe özlem duymak, sadece zaman kaybıdır.
Düşünceler, duyguların çekim alanlarına girince bükülürler.
Sayfa 38Kitabı okuyor
Bir aptal gibi davranmam aptalca düşündüğümün kanıtı değildir.
Sayfa 38Kitabı okuyor
“Tanıklık ettiğim dünya, şiddet kullanılarak yönetiliyordu. Ancak kimse bunu itiraf etmiyordu.”
Sayfa 78 - Doğan Kitap 43. BaskıKitabı okuyor
“Sen beni mektup yazacak kadar sevmedin.”
Sayfa 64 - Doğan Kitap 43. BaskıKitabı okuyor
“Ben çok mutsuzum anne.”
Sayfa 58 - Doğan Kitap 43. BaskıKitabı okuyor