Şevval Dilara
@azizedelal
talebe
null
17 okur puanı
Kasım 2021 tarihinde katıldı
Daracık bir kapıda sıkışıp kalmışım. Zann içinde, aciz ve çaresiz bir hâldeyim. Çaresiz bir hâlde olan ben kuluna bu kapıyı aç da; yolda kalmış olan bendene bir inayet göster.
432 syf.
·
Puan vermedi
·
44 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Deniz kenarındayım, ama denize ait olmadığımdan, ne yazık ki; dudaklarım kurur da ölür giderim
Deniz hâlden hâle girip coştukça coşar, dalgalanır; fakat ben ondan bir katre bile içemem.
Denizden bir katre su eksilecek diye, kıskançlık ateşinden yüreğim yanar, kavrulur.
Ne mutlu o kuşlara ki hayale kapılmaksızın gölgeyi simurg olarak gördüler
Odanın dışında “padişah” bir yabancı gibiyse de, üzülme, içerde ev halkından biri gibidir.
Artık varlığını gün geçtikçe daha çok kaybettiğimi biliyorum. Çünkü varlığın hep yokluğunun kuşatması altında ve bu sürekli yineleniyor. Varlığının tadını çıkarırken de ıstırap çekiyorum. Eziyetli, zararlı ve sonsuz ıstırabımın farkına varıyor ve daha çok acı çekiyorum. Evime her gelişinde dışarıdaki yokluğun daha sakil geliyor bana. Yokluğunun yarattığı boşluğu doldurma telaşıyla varlığının da tadına varamıyorum. Bana geldiğinde şu an bana ait olan suyu dün yanımda olan sepetlere boşaltıyor gibiyim. Hep ahmaklığımdan.
Çalışmam gereken saatlerde paçavralaşmış bir idrâkle baş başayım. O kadar çok "déception"la delik deşiğim ki belki bu somnolans hayatın bir müdafaası. Yalnız hayat kendini zekânın zararına da korumak ister. Şuurun kaderi, biyolojiğin umurunda değildir. Külçe gibi, leş gibi yaşamak da yaşamaktır. Şuurun her isyanı fizik varlığımızın muvazenesini tehlikeye düşürür. Şuuru isyan etmeyecek hale getirmek, maddenin yaşamak için gerçekleştirmek zorunda olduğu bir zaferdir. Cinnet reel'le ideal arasındaki uçuruma atılan bir köprü. Yani maddenin zaferi. Yok olmamak için asılınan bir dal.
İlim ve düşünce ayrık otu değildir. Belli bir iklimde gelişir.
Sana kalbimi yollamak isterdim, ama kalbim bende değil ki! Ben, hicranınla inleyen bir rebap. Baktım, göğsümde senin kalbin çarpıyor. Onu yollayamam.
Bildiğim şu: sevenler arasında her ketumiyet ihanettir. Ruhunu bir dağla çevrelemektir. Küfür, hakaret, hezeyan.. hepsi güzel, ekmek gibi bölüşülüyorsa. Samimiyet bütün buzları eritir, saklanmak artık sevişmemektir. Beraber ağlamayacak, beraber gülmeyeceksek niçin sevişiyoruz? Seni günahların, faziletlerinle kendimden bir parça saydığım için, şuurumun frenlerini kullanmaz oldum. Aklıma geleni söylüyorum. İstesen de, istemesen de, böyle olacak. Bir suç işler gibi saklanmak. Hayır canım, bütün öfkelerimi bilmelisin. Sen ruhumun ırmak ırmak boşandığı okyanus, sen kaynağım, sen mensabım.