" Kuşkusuz bir gizdir içdünyası insanın: Kendi özünde sonsuz olumlulukları taşımasıda uyumlu yaratılışındaki bu bilgelikte. Öyle olmasa , insan, şimdiye değin dayanabilirmiydi ağırlığına yeryüzünün?"
İnsan
İnsan, manevi kaynaklardan uzaklaştıkça parça parça öldürmüş olur kendini: taksitli özöldürüm bu.
Çağdaş insanın korkusu, vicdansızlığından kaynaklanıyor belki de. Kim duyumsatacak vicdanımızı bize? İnsan mı, toprak mı? Ölüm mü , yaşam mı?
Çünkü Kutsal Kitapta övülen alın teridir, emektir. İnsan, emeğinin karşılığından daha güzel bir şey yememiştir.
Her insan yeryüzüne eklenen bir sorumluluktur: doğumla birlikte. Çünkü insan bir sorumluluğu yüklenerek geldi yeryüzüne. Bir varoluş sözleşmesi bu= İnsan yaratıldı. Yazık ki, zaman zaman duraklıyor insanın zihinsel aygıtları. Oysa insan, sürekli olarak düşünmek zorundadır bir seyi: yaratılış bilgeliğini.
Sayfa 71Kitabı okudu
İnsan, unuttu yeryüzünün anlamı olduğunu, başlangıçta sorumluluğu ilk yüklenenin kendisi olduğunu...
Sayfa 65Kitabı okudu
İnsan, biraz da bir eklentidir sonsuza. Sonsuz da, ola ki insan var diye başsız olmakta, bilinmemektedir sonu.
Sayfa 29Kitabı okudu
Çok güçtür tutunabilmesi insanın insana!
Sayfa 35Kitabı okudu
PEYGAMBER’E BAĞLANMADAN YÜRÜNMEZ
AŞILMAZ HİÇ BİR ENGEL
PEYGAMBER’LE ALGILANABİLİR YERYÜZÜ