mavera
@bahadiroglu
ölecek olmaktır yaşadığımız hayatın tek tesellisi..
öğretmen
2486 okur puanı
Aralık 2015 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Öyle ölüler var ki öldüğünün farkında değil..
Sayfa 17
yüreğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum ben..
Sayfa 295Kitabı okudu
âh!
bana düşen budur
bana düşen budur
bana düşen
bir perdenin asılışının benden aldığı gökyüzüdür
bana düşen terk edilmiş bir merdivenden inmek
ve yalnızlık içinde çürüyen bir şeye ulaşmaktır
bana düşen hatıralar bahçesinde hüzünle dolaşmaktır..
Sayfa 273Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
nasıl da büyüdü
kalbimin yarımlığı
ve hiçbir yarı, tamamlayamadı bu yarımı..
Sayfa 250Kitabı okudu
ey gözleri benim çimenliğim
senin gözlerin dağlamış gözlerimi
benim olsaydın daha önceleri
sen sanmazdım gördüğüm herkesi
Sayfa 219Kitabı okudu
yitirmemiz gereken ne varsa
yitirmişiz
ışıksız, yola düşmüşüz..
Sayfa 288Kitabı okudu
mahzunuz çünkü bir bedduadır aşk..
Sayfa 211Kitabı okudu
unutulmuş sevinçlerimin yüküyle
bir yapraktan daha yalnız
sürūkleniyorum yavaşça
yazın yeşil sularında
ölüm ülkesine
güz kederleri sahiline..
Sayfa 210Kitabı okudu
Her gece gönlümün masalını okuyorsun
Ertesi gün beni bir masal gibi unutuyorsun..
Sayfa 208Kitabı okudu
karanlık dehlizlere dönecek gözlerim
soğuk mermerlere benzeyecek yanaklarım
ansızın bir uyku alıp götürecek beni
acının çığlığından boşalacağım..
Sayfa 185Kitabı okudu
benim de ölümüm gelip çatacak bir gün
ışık dalgalarıyla parıldayan bir baharda
uzak ve dumanlı bir kışta
ya da feryat figandan arınmış bir hazanda..
Sayfa 185Kitabı okudu
Kapılara çıkma artık, çeyizime bir kefen bırak..
Sayfa 11
Kalbi kırılanlara sarılayım
Çocuklar burda çok güzel Allah'ım..
Sayfa 27
İçimizde kendimize bile belli etmemeye çalıştığımız parçalanmalarla yaşıyoruz. Derinlerimizde kederler,
öfkeler, küskünlükler ve hayal kırıklıklarıyla, yani birbirinitakip eden farklı ölçekli infilaklarla yaşıyoruz..
Sayfa 29
İçimiz başka bir yere ait, dışımız başka bir yere...
İçimiz bir yere bakıyor, dışımız başka bir yere... Yaşana-
bilir mi böyle? Yaşanıyor işte, nefes alınıp verilebiliyor,
hayatiyet bir şekilde sürdürülebiliyor. Ama içten içe çözülüp gidiyor insan, metruk bir evin duvarları gibi irili ufaklı parçalar hâlinde dökülüp duruyor..
Sayfa 28