Ne zaman yüreğim karıncalansa
Sayısız kardelenler kaplar içimi...
Bir şeyin değerini
Onu yitiren bilir...
Nereye uçarsan uç, ağır yanım sendedir...
Sevinçli bir ferman gibi açıldı gökyüzü
“Herkes sevdiğiyle haşrolacaktır”...
Beyaz dilekçe
Rahmân ve Rahîm olan adına sığınarak
Açtım iki elimi : Kor gibi iki yaprak...
Bir edep ölçeğinde umutlu ve utangaç,
İşte dünya önümde; benim ruhum sana aç.
Bu seğriyen ellerle senden seni isterim,
Senden seni isterken canımdan çıkar terim.
Sana âşık ruhumdur merceği yakan ışık,
Gözlerim cemâlini görmeden de kamaşık.
Bir mirasyediyim
Ne çağ, "gelir" redifli bir gazele başlasam Dilime bir pelteklik, sesime hüzün gelir.
Haberlerin kötüsü mola vermez yollarda,
Taş, diken, çamur demez ve doludizgin gelir.
Hoş at sürüp gönlünün peşinden giden âşık,
Dönerken yaya kalır, yorgun ve bezgin gelir.
Mevsimleri ayarla deme bana sevgilim,
Ben elimi katarsam kış daha azgın
Düşüp bir kuşun, bir kelebeğin peşine
Uzaklara, çok uzaklara gittiğim olur benim...
Bu olup bitenler bir mucizedir...
Aşk kitabımın bütün sayfalarını sen kaplamışsın
Ne bir virgül ne de bir nokta koyacak yer kalmış
Gönlüm kendi gölgesinden vurgun yemiş bir kamış
Ezgiler seni kanar inceden inceden
Seni için dağlarla güreşir içimdeki kış
Cemalini dilenirim nevbaharlardan ben
Sen tebessüm edince ey sevgili,
Kazasız sıyrılırım pıtraksız geceden
...
Sevda duvarını aştım, sendeki bu tılsım neydi?
...