Bahar

Nerede şimdi at, nerede süvari? Nerede çalan borular? Nerede zırh ve miğfer, nerede uçuşan saçlar?
Nerede harpın teline dokunan el, nerede yanan kızıl ateş?
Nerede bahar, nerede hasat, nerede uzayıp giden başaklar?
Gelip geçti hepsi, dağdaki yağmur, kırdaki yel gibi; Batı'da günler tepelerin gerisindeki gölgeler içinde kaybolup gitti.
Kim toplayacak şimdi yanan kuru ağacın dumanını? Kim görecek Deniz'den dönüp gelen, akan yılları?

N'eyleyim sen güzelsin,bende gençlik var
Bir sen bir ben ,sevgilim bir de bu bahar..

Çekildi yeryüzünden renklerin susuzluğu
Ne kış kaldı ,ne bahar ; gitti yaz , güz ve zaman

Taze bahar yapraklarını sevecek halim olursa yalnız seni hatırlayarak seveceğim onları. Senin bir yanda olduğunu bilmek bana yeter.

Ummanları geçeceklerdi, aşklarına bir nazla, neşeyle örülmüş yuva, öyle benzersiz bir köşe bulacaklardı ki sonsuz bir baharın tazeliklerine yuva olsun. Ağaçların arasında kaybolunacak korular, saf dalgaları kenarında kendi içlerine dalıp uyuyacakları şelaleler sevdalarının sürekli bir bahar sahnesi olacaktı. Onları minimini bir selamla alkışlayan kuşlar, saf tebessümüyle tebrik eden çiçekler arasında kol kola, baş başa gezeceklerdi; sonra yuvalarına, gece ayın, işitilmez hazin bir musikinin nağmelerine benzeyen ışıkları altında içten gelen sevda nağmeleri dinleyerek geri döneceklerdi. Küçük, zarif yuvalarında, yeşillikler içinde boğulmuş yeşil bir kafese benzeyen o kutunun içinde sevişecekler, hep sevişeceklerdi; o kadar sevişeceklerdi ki senelerin geçtiğinden habersiz, hep genç, hep mutlu, artık ölmemek isteyeceklerdi.