Bana bahşedilen şey yalnızlık. Korkmuyorum asla çünkü ben bununla doğdum. Bazı insanlar hayatının nasıl sonlanacağını kendi gözleriyle görme şansını elde etmiştir, uzun zaman önce deneyimlemiştir bunu. Bir damla yaş akar kehanet dolu bu gözlerden fakat hiçbir zaman yere düşmez. Neden mi?
Bunca zaman sonra hala yalnızlığın ne olduğunu bilmediğinden bahsetme bana; çünkü bu dünyaya kendinden hiç bir hatıra bırakmaz. Var olası lanet şey, görmezden gel işte bu yalnızı.
Onca uçurum gördüm hepsinden aşağıya doğru süzüldüm, ama ne öldüm ne de yeniden döndüm. Kalbim intihara meyilli duygularla bir mektup yazmıştı geçmişte. Tozlu, küf tutmuş bir sandıkta bekler hala o mektup, dün gibi hatırlar ne ile savaşıp zaferle çıktığını. Bu dünyaya bir armağan bırakamayacak kadar yalnızdık ama ondan çok şey alacaktık.
Kendine gelmeden sakın kimseye gitme.
Ve geçmişte yaşadıklarından kimseye bahsetme.
İnsan insanı geçmişiyle vurmakla meşhur çünkü...
- Fakirin yanında malından söz etme.
- Hastanın yanında sağlığını övme.
- Dertlinin yanında mutluluğunu anlatma.
- Mahkumun yanında özgürlüğünü söyleme.
- Çocuksuz kimsenin yanında çocuklarından söz etme.
- Yetimin yanında ana / babandan bahsetme.
Hz. Ali ( k. v )
Takvim düzeni herkes için aynı olsa da, zaman herkesin içinde başka türlü ilerler... 📅🗓
"Bahsetme kimselere, yaramızda kalsın..." 🎶🎵
‘ Müzeyyen'deki tuhaflığın ne olduğunu sonunda anlamıştım.Müzeyyen hiç flört etmiyordu.
Gözlerini kaçırmıyor, heyecanlanmıyor, dili sürçmüyor, dudaklarını ısırmıyor, kendinden bahsetme konusunda en küçük bir heves göstermiyordu. Ya beni etkilemek gibi bir derdi yoktu, ya da beğenilmeye çok alışkındı.’
#Fakat müzeyyen bu derin bir tutku.
Fakirin içemediği sütü zenginin köpeği içiyorsa bana adaletten bahsetme!..
" Cenazemi görünce
bahsetme ayrılıktan, ben asıl yaşamaya başlarım öldüğüm an. "
Mevlana Celaleddin-i Rumi