İnsan nefsi eğitilmelidir. İnsan nefsi, daha çocukken terbiye edilmeli ve kendine hükmedecek olgunluğa erişmelidir. Öğretimi değil, eğitimi esas almalı ve ahlâkî olgunluğa erdemli oluşa erişmelidir. Bunları bize saatlerce durduğumuz, asıl evimiz olan eğitim yuvaları değil; içinde binlerce emeği, göz yaşını çabayı barındırıp bizlere bir şeyler eklemek isteyen öğretmenlerimizle yaparız. Onlar sadece aile değil, onlar aynı zamanda rehber... Değil el kaldırmak, önünde ayak ayak üstüne atmanın bile kişiye de emeğe de büyük saygısızlık olduğu bir bakış açısı kazanılmalı. Doktorun da mühendisin de hakimin de mevkisi, senelerini atanmakla geçirmiş küçük bir çocuğa aile olan öğretmenin ellerinden geçer. Herkes bulunduğu konuma nasıl geldiğine değil, eğitimcisinin emeğine ve onun erdemine bakmalı. Herkes okumamalı, herkes değerli öğretmenlerimizin zamanından da canından da çalmamalı...