Balzac

Sanırım en çok alıntı yaptığım kitap bu .. İnsanların davranışlarının birçoğunun nedenlerini açıklamasıyla kitap beni aldı götürdü. Yaşadığım bazı olaylar gözümde canlandı, okuduklarımla tecrübelerimi harmanladım. Okunması gereken kitaplardan biri, mutlaka kitaplığınızda bulunmalı.

Italo CalvinoKlasikleri Niçin Okumalı?

İtalya’nın “kalem sincabı” olarak tanınan yazarlığı kadar,edebiyat üzerine düşünceleriyle de damga vurmuş bir yazar Italo Calvino.Klasikler Niçin Okunmalı? Kitabında kendisi için büyük önem taşıyan,hayatının çeşitli dönemlerinde okuyup tanıdığı,yazar,bilimadamları ve şairler Üzerine yazmış olduğu deneme yazılarından oluşmuş kitap.Bir nevi kendi klasiklerini oluşturmuş.

Öncelikle benim için çok zorlu bir okuma olduğunu söylemeliyim.Çünkü bahsetmiş olduğu yazarlardan bir çoğuyla yeni tanıştım.Ama okumamı zorlaştırmak yerine yeni yazarları keşfetmenin mutluluğunu yaşadım,araştırdım.

Homeros’u edebiyatın ve şüpheciliğin babası olarak tanımlıyor,onunla birlikte,Ksenophon,Anabasşs,Galileo,Robinson Crusoe,Stendhal,Balzac,Dennis Diderot,Charles Dickens,Tolstoy,Borges gibi bilindik yazarların dışında, hiç okumadığım Robert Louis Stevenson,Trant ol Blanc,Gerolamo Cardano gibi yazar ve bilimadamları da var kitapta.

Kitabın hemen girişinde ondört maddeden oluşan klasikler hakkında konuşulan maddeler sıralamış Şöyle ki;

️Klasikler, haklarında asla “okuyorum “sözünü değil, genellikle “yeniden okuyorum “sözünü işittiğimiz kitaplardır.

Okumak fiilinin önündeki yeniden sözü ünlü bir kitabı okumadıklarını itiraf etmekten utananların küçük bir iki yüzlülüğün olabilir diyor.

Bir bireyin “oluşum dönemindeki” okumaların ne kadar kapsamlı olursa olsun her zaman okuyamadığı çok sayıda temel yapıt kalır geriye.



️Bir maddede ise” Bir Klasik, söyleyecekleri asla tükenmeyen bir kitaptır.

İtalo Calvino Homeros İçin her tür şüpheciliğin ve bilimin ve edebiyatın babası diyor.


️Dünya Gerçekliği çoğul, dikenli, üstüste binmiş sık katmanlar halinde belirir gözümüze.Tıpkı bir enginar gibi. Edebiyat yapıtında bizim için önemli olan, her zaman yeni okuma boyutları keşfederek yapıtın sayfalarında sonsuz bir enginar gibi karıştırmayı sürdürebilmektir.

Ayrıca Italo Calvino diyor ki;

️Öncelikle Stendahal’i severim, çünkü yalnızca onda bireysel ahlaki gerilim,tarihsel gerilim,yaşam atılımı bir bütün oluşturur.Puşkin’i severim, Çünkü berraklık berraklık,ironi be ciddilik demektir.Gogol’u severim, çünkü açıkça,kötülükle ve ölçüyle çarpıtır.Dostoyevski’yi severim,çünkü tutarlılıkla,öfkeyle ve ölçüsüzce çarpıtır.Balzac’ı severim,çünkü kahindir.Kafka’yı severim,çünkü gerçekçidir.Svevo’yu severim,çünkü yaşlanmak da gerekir...Gibi sevdikleri bir çok yazarı sevme gerekçeleriyle açıklamış.

Balzac'ın çok bilinen olmamasına karşın, en iyi eserlerinden biri olmayı fazlaca hak eden bir başyapıt. Ortaçağ Fransa'sından kopmuş gelmiş, aslında çağlar yenilense de insanların değişmediğini anlatan bir düşünsel. Çünkü yine makam sevgisi ve kibirin, tertemiz, masum aşklara, merhametlere, vicdanlara galip geldiği bir dünyadan bahsediyoruz. Buram buram felsefe kokan, duygu devinimi yaşatan bu şaheser, iki ana bölüme ayrılıyor. "Anne nasıl yaşadı? - Oğul nasıl öldü?"

Eser maalesef 1k'da gerekli ilgiyi görmemiş. Tarih ve felsefenin dans ettiği bu eseri okumayan sanırım çok şey kaçırmış olur.

Saygılarımla,