Yolculuktan Haberler - Henri Godard
Ama her şey bu kadar basit değil. Romanın ilk sahnesinde, saf ve konformist bir adamı karşısına alan Bardamu, ilk repliklerinden itibaren kurulu düzenin düşmanı olarak çıkar karşımıza, daha doğrusu, kendisinin de ilan ettiği gibi, bir anarşisttir o. Ama bu sahne henüz sona ermeden, muhatabında büyük bir şaşkınlık uyandırarak olası en ilkel ya da en yabancılaşmış tepkiyle hareket eden de odur. Albayının arkasında ilerleyen bir süvari alayının geçit törenini görüp müziğini duyması bile bu coşkuya kapılıp onların peşine takılması, bir başka deyişle orduya katılması için yeterli olacaktır. Romanda, uzun süre, çoğu zaman anarşist bir söylem tutturmakla birlikte, sesinde ara ara saflığın ve saygıyla boyun eğmenin vurguları duyulan bir kişi olarak yer alacaktır.
YKYKitabı okudu
_ Peki o zaman size soruyorum, Bardamu, seçkin kişide, onun özgeciliğini -başkalarının iyiliğine çalışmayı yaşam ve ahlak ilkesi yapan görüş-- kışkırtabilecek ve bu özgeciliği tartışmasız biçimde ortaya çıkmaya zorlayabilecek en yüce değer ne olabilir???
+Vatanseverlik, Hocam!!!
_ Yaaa gördünüz mü, ağzınıza sağlık!!! Beni gayet iyi anlıyorsunuz Bardamu... Vatanseverlik ve onun mütemmim cüzü -onu bütünleyen tamamlayan -, şan şöhret, bu kadar basit işte, bu onun kanıtı!!!
‘Gecenin Sonuna Yolculuk’un kahramanı Bardamu, bütün izlerin birbirine karıştığı sayısız alacakaranlıkta yolunu bulabilmek için, her seferinde bir dua gibi aynı adresi telaffuz ediyordu: Anne. Zamanın bütün mola yerlerinde, günlerin ve saatlerin aklını çeldiği bütün kavşaklarda, yıkılmayan tek uygarlığı olan annesine geri dönüyordu Bardamu. Anne, onu hayata yapıştıran biricik yapışkandı sanki ve darda kaldığında o yapışkanı diliyle ıslatmaz, kalbiyle yeniden kıvama getirmezse, dünya diye iliştiği duvardan çözülüp, adını bilmediği bir karanlığa devrilmekten ödü kopuyordu. Bu yüzden, “insan anasında her istediğini bulur, kaderin her cilvesine uygun. Yeter ki seçmeyi bilsin” diye söyleniyordu bir yerde. Kafasının pek karışık olduğu başka bir yerde de bakın nasıl sızlanıyordu: “Giyotine giderken bile, atkını unuttun diye azarlamaya kalkabilir annem beni…”
Sayfa 17Kitabı okudu
