Spinoza’nın Tanrı’sı
tanrı şöyle derdi: dua etmeyi ve göğsüne yumruk atmayı bırak! yapmanı istediğim şey,
dünyaya çıkıp hayatının tadını çıkarman. eğlenmeni, şarkı söylemeni ve senin için yaptığım her şeyin tadını çıkarmanı istiyorum. kendi inşa ettiğin ve benim evim olduğunu söylediğin o soğuk, karanlık tapınaklara gitmeyi bırak.
evim dağlarda, ormanda, nehirlerde,
"İşte sana bir hayat dersi kardeşim. Bindiğin dalı kesip, seni taşımasını bekleme."
Sayfa 132 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Sahip olduklarıyla mutlu olabilirdi.
Sayfa 74 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Duymak istediğini dinliyordu.
Sayfa 142 - Martı YayınlarıKitabı okudu
"Zor kısım geride kalmıştı. Şimdi sıra gerçekten zor olan kısımdaydı."
Sayfa 17 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Sanki içlerinde bir şey... Kırılmıştı.
Sayfa 140 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Bir işte iyi olmanız ve iyi para kazanıyor olmanız, o işi yapmak için yeterli sebep miydi?
Sayfa 72 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Geçmişe bakıldığında "sonlar" o anda sahip olamadıkları bir önem kazanıyorlardı.
Sayfa 136 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Gerçek şuydu ki, kötü anılar asla silinmiyordu.
Sayfa 99 - Martı YayınlarıKitabı okudu
Gün gelir, bakarsınız yıllarınızı verdiğiniz, onca önemsediğiniz, titizlikle biriktirdiğiniz her şey, her değer, her varlık bir anda yerle bir olup gitmiş....