Sana bir şey söyleyeyim mi Vanya, dedi, bana kalırsa o seni seviyor. - Ne dedin?... Ne sevmesi?... Basbayağı sevgi; kadın sevgisinin başlangıcı bu.
- Daha neler! Henüz çocuk o Nataşa... -On dördüne basmış bir çocuk. Bütün öfkesi, sevgisini anlamamandan doğuyor; ama belki henüz kendisi de duygularının farkında değildir. Bu da mümkün. Yalnız kızgınlığı birçok bakımdan çocukça olmakla birlikte ciddi ve acı... Her şeyden önce beni kıskanıyor. Beni çok seviyorsun. Herhalde evde yalnız benimle ilgilenip benden söz ediyor, beni düşünüyor, onunla az ilgileniyorsun. Bunun farkına varınca kırılıyor. Belki seninle konuşmak, içini dökmek istiyor; ama beceremiyor. Utanıyor, kendi kendini tartamıyor, bir fırsat kolluyor... Sen de bir an önce fırsat verecek yerde kızcağızdan uzaklaşıyor, bana kaçıyorsun. Çocuk hastayken bile onu günlerce yalnız bıraktın. Bu yüzden ağlıyor, seni arıyor. Ona en çok dokunan da senin bunu anlamaman.... Şimdi bile, böyle bir anda benim yüzümden onu bıraktın. Görür- sün, yarın yine hastalanacaktır. Nasıl bıraktın onu Vanya, hemen git!
Sayfa 295Kitabı okudu
