Günler geçtikçe
Şarkılar daha bir yaralıyor insanı
Türküler daha bir dokunuyor yüreğe
Buğulanıp geziyor insan
Maziden bir melodi gelip ruha değince.
Sonra bir Sezen Aksu şarkısı çalınır kulağına
Ve
Kapandığını zannettiğin bütün yaralar başlar sızmaya.
O "sen ağlama"der,
Sen başlarsın ağlamaya.
Yancısı bile olamazdın gönül masamın.
Gel gör ki en büyük sancısı oldun.
Sayfa 128Kitabı okudu
Yine adını koyamadığım,
Bir sıkıntı var içimde,
Yıllar anlamını yitirmiş gibi,
İçimde hezeyanlar kopuyor.
Sayfa 72Kitabı okudu
Ben bana benzemiyorum bugün,
Doğduğum şehir yabancı,
Ne bu sözler bana ait,
Ne bu beden, ne bu yüz...
Ölürsem hüzün ölürüm,
Ölmezsem hüzün...
Ömür dediğiniz nedir ki zaten,
Ha on yıl, ha kırk beş yıl ha da yüz,
Yaşamın anlamına varamadıktan sonra
Ha karakış, ha ilkbahar ha da güz...
Sayfa 71Kitabı okudu
Sol yanım çok acıyor anne.
Hem de her gün acıyor anne her gün..
Sayfa 17Kitabı okudu
Ben öldüğüm gün benim kıyametim kopacak.
Sayfa 10Kitabı okudu
~
Özlemle baş edemeyince hırçınlaşır kadın,
Acısını da özlediğinden çıkarır;
Özlenenin vay haline...
Her gitmeler bir gelmeyi besleniyor içinde.
Bazen bir gidiyor insan,
Bir daha "kendine bile" gelemiyor işte...
Sayfa 59Kitabı okudu
Şu aralar mektup yazan sanırım hiç kalmadı.
Kokulu mektuplar...
Ucu yanık mektuplar...
Üzerine gözyaşı düşmüş mektuplar...
“Şunu bilin ki; çocuklardan hiç farkı yoktur ihtiyarların “…
“Varlığıyla huzur verenin
Çek gitsin bütün kahrını
Yokluğuyla huzur verenin
Bırak çeksin gitsin
Anma bile adını “…
“Herkes ağzına kadar başkası dolu “…
“Bir gün tekrar yüz yüze gelirsek yüzümüze bakacak yüzümüz olsun “…
“Dünü tanıyarak; bugünü bilerek; yarını görerek”…