KAYBOLUYORUM İÇİMDE !
@Oppenheimr
Kitapların arasında hayatı ve kendini anlamaya çalışan biri diyelim.
99 okur puanı
Ocak 2024 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Okurken bir başka kimse bizim için düşünür: Biz sadece onun zihin sürecini takip etmekle yetiniriz. Nasıl ki yazmayı öğrenirken talebe öğretmen tarafından kalemle çizilmiş çizgileri takip eder; okurken de tıpkı bunun gibidir; düşünme işinin büyük bölümü zaten bizim için bitirilmiştir. Bunun içindir ki kendi düşüncelerimizle meşgul olduktan sonra elimize bir kitap almak her zaman bizi bir parça rahatlatır. Fakat okurken zihnimiz aslında başka birisinin düşüncelerinin oyun alanından başka bir şey değildir. Ve dolayısıyla öyle olur ki çok fazla —yani neredeyse bütün gün— okuyan ve arada düşünmeksizin geçirilen eğlence yahut meşgale ile kendisini eğlendiren kimse, yavaş yavaş kendi kendine düşünme yeteneğini kaybeder.
İki şey: aşk ve şiir
mutsuzlukla beslenir biri
biri ona dönüşür
Öyle sevdim ki seni
Öylesine sensin ki!
Kuşlar gibi cıvıldar
Tattırdığın acılar.
Okur Takip Önerileri
"Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini"
"Papazlar şeytandan söz etmese nasıl geçinirlerdi acaba?"
Ben öyle birini sevdim ki
Bir nevi intihardı
Kirpiğine düştüğüm gün
Ölümüm başladı
"Öyle koyu bir yalnızlık ki
Anlata anlata bitmez"
Yer altında belki rahat yatarım
Yer üstünde çektiklerim dindi mi...
...sırf bunun için yaratılmadı mı o
Bir anlığına da olsa,
Yakın olmak için senin yüreğine?..
İlân-ı aşk makamından bir mısra,
Yeşerip, kımıldar içimde,
Düşer aklıma gözlerin...
Yoksuluz gecelerimiz çok kısa
Dörtnala sevişmek lâzım
Sizin hayatınıza
Şarkılar girmiş, şarkısız edemiyorsunuz
Fakat güzellik onun için bir felaket olmuş; bütün hayatında sevildiği kadar da zulüm ve ihanet görmüştü
Birbirlerini düşünürken sanki bu iki ruh arasında bir his bağlantısı meydana gelerek onları, bu yalnız
gecenin koynunda gizlice birleştirmiş olurdu.
Kendisini bir erkeğe teslim ederken bunun nasıl tamiri mümkün olmayan bir hata olduğunu düşünmemişti?
İşte yine gece oluyordu. Ve o yine yalnız, yine
kimsesizdi.