Canıma bir merhabâ sundu ezelde çeşm-i yâr
Şöyle mest oldum ki gayrın merhabâsın bilmedim.
Ahmed Paşa
Sevgilinin gözü ezel gününde canıma bir merhaba sundu. Bu merhabanın etkisiyle öyle sarhoş oldum ki (sonraki zamanlarda) başka hiçbir merhabayı idrak etmedim.
[Allah Teâlâ dünyada hiçbir şey yok iken, daha dün- ya yok iken, ruhlarımızı yaratıp huzurunda topladı. Buna sufiler can bezmi (canların toplantısı) derler. Allah o gün cemalinden küçük bir güzelliği bize gösterip hepimize birden sordu: "Elestü bi Rabbikum (Ben sizin Rab- biniz değil miyim)?" Bütün ruhlar "Kalu (dediler): Bela (Evet, elbette sen bizim Rabbimizsin)!.." Sufiler can bezmine bu yüzden "Elest bezmi" de derler. Şairin anlattığına göre o ezel (başlangıcı belli olmayan ilk) günde şairin cani, Allah'ın güzelliği karşısında öyle kendinden geçmiştir ki, daha sonra zaman akmış, kâinat yaratılmış, insanlık başlamış, milyonlarca yıl geçmiş ve bütün bu kadar süre içinde şair o ilk sarhoşluktan kurtulamamış ve dünyaya sarhoş gelip öylece yaşamış, başka hiçbir merhabanın farkına bile varmamıştır. Aşk sarhoşluğunun ilahi boyutu bu beyittekinden daha etkili anlatılmamıştır.]