Ümit Yalçın Doğan // Altı Üstü
Merhaba Sevgili Öyküseverler
Bugün size “altı üstü” altı öyküden oluşan bir hikaye kitabı ile geldim: Ümit Yalçın Doğan’ın yazmış olduğu “ Altı Üstü” isimli öykü kitabı… Hikayelerin isimleri de şu şekilde : “Doğu Ekspresinde Cinayet”, “Yaban”, “Suç ve Ceza”, “İhtiyar Balıkçı”, “Aşk- Memnu”, “Kumarbaz”… Kitabı bitirince arka kapak yazısındaki; “Dünya küçük, hayat kısa.” lafını çok iyi anladım gerçekten. Eminim ki sizler de bu kitabı okuyunca ne demek istediğimi daha iyi anlayacaksınız.
Kitaptaki ilk hikayemiz, mecburi sebeplerle binilmiş bir tren yolculuğu ile başlıyor. Hikayeler bir trenin vagonu misali, bir sonraki hikayeye bağlanarak devam ediyor. Yani bu altı hikaye birbirinden bağımsız hikayeler değil. Son hikayeye gelindiğinde ise bir hayat, belki depremle değil ama hayal ve güven kırıklığı ile yıkılıyor. Bir trenle başlayan o yolculuk, perdesini tren raylarında mı kapatıyor? İşte orası da biraz meçhul…
Bu arada kitapta 30 Ekim 2020 ‘de İzmir’de olan depremi de konu alan hikayeler vardı. Bu depremden bir gün önce de yeğenim Çınar doğmuştu. O depremi evde yalnız başıma yaşamış biri olarak , hikayeleri okudukça sanki o günü yaşadım. Ablamlar bu depremi bebek ile birlikte hastanede yaşadılar.Şükür ki hiç birimize bir şey olmasa da o korku hala üzerimizde. Aklıma gelmişken bu anımı da yazmak istedim.
Altı Üstü 
Ümit Yalçın Doğan
Ne hasta bekler sabahçı
Ne taze ölüyü mezar
Ne de şeytan, bir günahı
Seni beklediğim kadar
Diyor ya şair
Beklemek kaç gün olmalı
Dün geçti bugün geçecek yarın ise muallakta
Yaşam bir nefes kadar yakın insana
İnsan göçüp gidecek
Belki sessiz gemide şiir gibi
Dönenler çok memnun ki yerinden bir daha gelmeyecek
Bu yüzden sevenler sevdiğini bekletmesin
Gelecek beklenen
Tez vakitte gelsin
Üstadın deyimiyle son şiirin sözünde
Geçti istemem gelmeni,
Yokluğunda buldum seni
Bırak vehmimde gölgeni
Gelme, artık neye yarar
İnsan göçüp gidince bu alemden
Gelsen neye yarar
Giderse kalpte sevgin muhabbetin
Özlemektir sevgili
Beklenen ateşten gömleğim
Gelecek gel bende bileyim
Faik Baysal
Muharrem Dayanç:
"Türk edebiyatında en çok ilgimi çeken bahislerden biri “yazarlar ve anneleri”dir. Konu bu kadar genel değil elbette bahsi biraz daha daraltarak söylemek gerekirse “küçük (hatta çocuk) yaşta annesini kaybeden yazarlar”dır. Başlangıçta Tevfik Fikret (12), Ahmet Hâşim (7), Yahya Kemal (13), Ahmet Hamdi Tanpınar (14), Ziya Osman Saba
"alıntı"
bir gün bir dostum bana: bir ölüye göre fazla nefes alıyorsun demişti. bașta yadırgamış ama sonradan ona hak vermiştim. yaşamaya büyük bir yeteneğim olduğunu düşünüyorum. yani nasıl yaşanması gerektiğini çok iyi biliyorum. iyi hayat nasıl geçirilir, çok iyi biliyorum. ama ilgimi çekmiyor. yani yaşamaya büyük bir yeteneğim var
Bugün senden vazgeçmek zorunda kaldım. Hala yutkunamadığım, içimde yarım kalan onlarca şey.
Bi anda hepsini silip attım. Telefonumda son 2 fotoğrafın kalmıştı. Onları bile sildim biliyor musun?
O fotoğrafları her ne olursa olsun senden vazgeçmediğim sürece silmicem demiştim kendime.Sildim.
ne yapayım. Unutmak zorundayım seni. Anıları, komikliklerini, cümlelerini. Unutmak zorundayım artık. Çevremdekiler de sıkıldı benden üstelik. Yeter diyorlar artık, yeter bırak biz sıkıldık diyorlar. Ben senden hiç sıkılmadım. Ama yoruldum be. Çok yoruldum.Peşinden koşmaktan, bi umut diye beklemekten, her seferinde paramparça olup soranlara 'sorun yok alıştım' demekten,gülüşünü gördükten sonra bi gün boyunca kimselere belli etmeden gülüşünü aklımı getirip mutlu olmaktan. Yo-rul-dum.
Sen artık eskiden vazgeçtiğim kim varsa en az onlar kadar özgürsün. Başkasını sev,başkasına gül. Emin ol kaldırabilirim.
Tek bir isteğim var.Beni unutma. Nasıl hatırlamak istiyorsan hatırla. Kötü veya iyi. Ama hatırla, unutma. Hani Ayna grubunun bi şarkısı vardır içinde 'bari sen unutma beni'der. Ha işte tam öyle.
Hoşçakal..Kendine iyi bak. Dikkat et ince giyme çabuk hasta oluyorsun.Hayallerinin peşinden git. Mutlu ol. Kimse üzemesin seni.
Beni sevmedin belki olsun canın sağolsun. Bizim de hikayemiz buraya kadarmış. Her hikayenin bi sonu vardır. Bizimki de burasıymış demek. Zor oluyor bunları
yazarken bile yutkunamamak. Yine müzik yankılanıyor beynimde 'senle unuttum her şeyi,bari sen unutma beni.
🍂Gülten Akın: “Şiir kimseye dokunmuyor ki.”
Sine Ergün: Gülten Akın şiiri ellinci yılını devirdi. Okur şiirlerinizle, hem dünyayı algılayışı ve bunu şiire işleyişiyle ayrıksı bir kadın şairin 1950'lerden bu yana yaşadıklarına, duygu ve düşüncelerine tanıklık ediyor hem de bu süreçte yaşanmış toplumsal olayları anımsıyor. Son kitabınız Kuş
Annem İçin
Öldükten beş gün sonra geldin rüyama. Babaeski’deki eski evin oradasın. Hayır gelin çıktığın ev değil, diğeri. Biz çocukken her yazları kardeşlerinle, kuzenlerimle bir araya geldiğimiz eski mezarlığın oradaki ev. Evin bahçesine çiçekler ekilmiş. 20 li yaşlarındasın. Sanırım hiç evlenmemişsin. Bahçedeki çiçekleri suluyorsun. Çok mutlusun. O kadar
1940'ların Sonları ve Atsız: 1948 sonlarında Atsız, Yeni Sabah gazetesine yazılar da yazmıştır. 03 Ocak 1949'da İsmail Hakkı Yılanlıoğlu'na yazdığı mektupta şöyle diyor: ( Bu mektup, Hacaloğlu'nun Atsız'ın Mektupları kitabında yoktur.) "Ben 15 aydır Yeni Sabah gazetesine yazı yazıyorum. Haftada bir yazı koyuyor ve
Bugün napicam biliyor musun?
Geç saatlere kadar seni düşünerek müzik dinleyip, bana yaşattığın her şeyi düşünerek senin için değil senin yüzünden kendime verdiğim acıya, üzüntüye, sana verdiğim ama asla hak etmediğin o değeri son kez düşünüp Seni hayatımdan çıkartıyorum..
sen bu notumu hiç görmeyeceksin, haberin olmayacak ,ruhun bile duymayacak
Ebrar 2126
Ebruar kavramını veya Ebruarı bunların nasıl kimseler olduklarını el alacağız, konuşmaya çalışacağız Ebruar her ne kadar Türkçe'ye bir isim olarak geçmişse de aslında Arapça eril bir çoğul yani Ebruar iyiler demek Bu kekili bunun Ber veya Ber ayette geçtiği üzere Cenab-ı Hak Hz. Yahya için o Ber ile bir valideyhi Olem yakın Cebber'in
600
600.gün... Zamanı tutamıyorum sevgili durduramıyorum. Son günümüzde bana "dursun mu zaman?" demiştin. Dursun artık sevgili, dursun artık, hayır zaman akıp gitmesin. Yarın, dün olsun. Zaman artık geriye aksın istiyorum. Merak etmiyorum geleceği, istemiyorum geleceği. Gözlerimin ışığının sönmesini izlemeyi değil, ışığını geri kazanmasını