Ve üstelik yaşıyordum ben, çok hareketliydim; ölüleri kesip biçmesini bilmiyordum henüz, ama kaprislerimi kabul ettiriyordum onlara; kollarıma alıyordum onları, taşıyordum, yere koyuyordum, sayfalarını açıyordum, kapatıyordum; hiçlikten çıkarıp yeniden hiçliğe atıyordum onları; benim bebeklerimdi bu kolsuz bacaksız adamlar ve ölümsüzlük denen şu felçli ve sefil hayata devam edişe acıyordum için için.