O gün, üniversite kütüphanesinde bu şiiri okurken çok heyecanlanmıştım. O günün üzerinden on iki yıl geçmiş. Bu şiir bugün beni hâlâ heyecanlandırabiliyorsa -zamanın tüm yıkıcılığına rağmen- benim nezdimde sıkı şiirdir. Sanat yapıtları belki biraz da bunun için var: "Vay be," dedim, "ne çok ortak acımız, ne çok ortak sancımız varmış bu adamla!" Ve arındım, ve okudukça arındım bu şiiri. Her neyse... Cuma'ya diklenenlere selam olsun!
Son olarak uyarayım: Şiirde bazı harf hataları var ama metnin gidişatından anlarsınız zaten bunları. Başka yerden kopyala-yapıştır yapayım desem de, internette -benim paylaşımım hariç- yok sanırım şiir. Varsa da ben bulamadım.
Umut Onal
@kitapkolikavukat
·2yıl
değerin pahayı aştığı yere nasıl sürgün edildim?
bazen düşünürüm
aslında bazeni eksik oldu
belki de bu yüzden yanlış oldu
nedense ben sürekli düşünürüm
birikir bende tanık olduklarım ve yaşadıklarım
birden boğulurum derin hisler içinde yaşanılanların altında
yaşantılar üstüme dökülür
gayri yeni bir ahlak kurmak için
yollara düşmenin zamanıdır
bilirim
çıkış yoktur buradan
önce
Ben öyle birini sevdim ki
Balı ve zehiri vardı
Kirpiğine düştüğüm gün
Ölümüm başladı
Öfkeli hırçın kavgacı
Isırgan edepsiz ağzı
Geceler kadar karanlık
Gözleri vardı
Öyle uzak, iki tutsak
Sevişirken ağlardık
Uçtan uca, suçtan suça
Seve seve yuvarlandık
Ben öyle birini sevdim ki
Bir nevi intihardı
Yara bere içindeydi hala
Cesarete tapardı
Göğüs kafesime sakladım seni
Gece günü, ben de seni sırladım
Her şey mübah da sana
İçimde kıyamamak gibi bir lanet var hala
…
İg:1murart
Siz hâlâ şaşırıyor musunuz? Ben şaşırmıyorum. Herkes her şeyi her zaman yapabilir, hiç belli olmaz.
Ve bu huzur beni yavaş yavaş mahvederken
Sen izliyordun beni, acı çekişimi
Ama varlığını bilmek bile bana güç verirken
Yardım etmemense beni bir o kadar zavallı yapıyordu
Sen hâlâ sevgimin farkına bile varamamışken
Ben senin sayende buradaydım