Şen Bilim
Bu boğucu, iç karartia havanın, yaşamın avuntusu çiydir.
Şair, kendinin ar- dındadır, kendine varamamanın, kendine yalan söylemek zo runda oluşunun acısıyla, kendinin, kendisiyle aradığı hakikatin ardındadır. Hakikatin ardında, onunla sevişmek, onunla evlen- mek için. Ulaşamayacağını bile bile arayan: Delidir şair. Işıltılı. parlak, renkli
Şimdi olsa acaba ona ne yazardım? Seni hep sevdim mi? Hayatım boyunca seni bekledim mi? Yok, yok, bekledim değil de… Hep yanındaydım, yazardım. Birbirimizi bir daha görmemiş olsak da ben hep senin yanındaydım. Belki de birlikte olmadığımız iyi oldu. Hislerime ilişki yetmeyebilirdi, yalnızca zarar verirdi. Bir nesne ya da gündelik yaşamda kullanılan bir kelime gibi, aşkımı yıpratırdı. Seni neden mi sevdim? İnan bilmiyorum. Kırk yıl önce öpüştüğümüzde beni sevmediğini söylediğin günkü kadar bilmiyorum. Geçen onca yılda bir gram bile akıllanmadım, yalnızca yaşlandım.
Canım Öğretmenime,
Nereden başlasam bilemiyorum. Ansızın geldi bize veda edişinin haberi... Arkadaşım bana yine başka bir öğretmenimin paylaştığı hikayeyi attı. Şöyle yazıyordu: "Canım arkadaşım, can dostum boşanma aşamasındaki eşi tarafından katledildi!" Kanım dondu. Sonra arkadaşıma "O fotoğraftaki Saadet hoca değil mi?" dedim. Arkadaşım
Alışayım Seni Sevmeye
Sen mi söylüyorsun aşkı
Uzanan eller senin mi
Bu bir düş değilse
Cennetin nehirleri akıyor demektir
Sen mi açtın yüreğini bana
Ellerime bulaşan mavi senin mi
Dur dur gülümseme öyle
Gülümseme aşka davet gibi
Dur alışayım önce sevdaya
Alışayım önce ellerinde sunduğun çiçeğe
Uyanmak yok değil mi bu rüyadan
Sevişeceğiz değil mi ilk kez öpüşür
aden\\ezra\\ m.ö
Aden, Ezra'nın hangi kitabı okuduğuna bakmak için yavaşça kitabın kapağını kaldırdı. Dorian Gray'in Portresi, diye fısıldadı kendi kendine. Ardından çantasına uzanıp aynı kitabı çıkardı ve Ezra'ya doğru uzattı. Ezra'nınkine kıyasla eskimiş görünüyordu kitap. Sayfa kenarları post-itlerle dolu ve hafif sararmıştı. Ezra
~Sevdim be~
Benim bu hayatta tek bir yanlışım oldu oda;
Çok sevdim, ama öyle böyle değil haa severken inandım inanarak hayaller kurdum. Herkes gider ama o gitmez dedim. Gelip bana "heja sevdiğin adam gidiyor" deselerdi gülerek "başka şaka bulmadın mı?" Derdim. Ama gel gör ki
Herkes kalmış en güvendiğin gitmez dediğim adam yok sanki buhar olup uçtu. Gözlerimin altında bi bulut saklı tek bir sözüne paramparça olur. İster gel ister gelme ama çok ihtiyacım var sana. Yüz tane derdim olsa sen gelirsen doksan dokuzu biter. Bak doksan dokuzu biter diyorum...
(Ben senin bu kadar vicdansız olduğunu bilmiyordum.)
Her zaman onlar tarafından ihanete uğradığım ve bir köşeye atıldığımdan nefretle doldum. Onlara güveniyorum ve bütün kalbimle onlara saygı duyuyorum; ancak onlar nedense bana karşı çok ihtiyatlılar. Çekingen, alaycı bir kahkahayla beni idare etmeye çalışıyorlar, sanki kirli bir şeye dokunuyorlarmış gibi. "Acaba bu insanlar düşündükleri kadar zarifler mi?" diye merak ediyorum. Her seferinde, bana bir şekilde ihanet ediyorlar. Bir kere bile bana içlerini döküp danışmadılar. Bir kere bile bana karşı seslerini yükseltmediler veya vurmadılar. Benden neden bu kadar çok nefret ediyorlar? Ben onları hep çok sevdim. Çok, çok, çok sevdim. Ne zaman isterlerse onlar için hayatımı veririm; ancak bu insanların benden kaçıp gölgelerde gizlice "Ne sinir bozucu bir velet," gibi cümlelerle beni eleştirmelerinden ve sanki kendileri çok iyiymiş gibi iç çekip kibirlenmelerinden nefret ediyorum. Her şeyin farkındayım. Önyargılı davranmıyorum. Yalnızca neler olduğunun farkındayım. Biraz olsun anladın mı beni? Senin bile yetişkinlerin arasına katılıp bana öğüt vermen içler acısı. "Yalnızlığı öğrenmek istersen âşık olmalısın," diyen filozof haklıymış. Ah, ben aşka açım! Basit aşk sözcükleri istiyorum yalnızca. Bir kez olsun, "Seni seviyorum!" diye haykırabilecek kimse yok mu?
Gün mü güneşe aşıktı.
Yıldızlar mı geceye.
Kuruyan her gözyaşım şâhittir ki
Ben yaşamaktan çok sevdim seni.
Merhaba sevgili kitap dostlarım bugün sizlere sevgili yazarımız 
Berna Nalbantlar kaleminden İki Köy Bir Şehir kitabı ile geldim. Bana çok dokunan, üzen hatta ağlatan bir okuma oldu. Aziz dedim vah çocuğum sen neler çektin, neler yaşadın içime dert oldun. Sanki hiç derdim yokmuş gibi birde sen eklendim yüreğime evet Aziz benden çok çok büyük olabilir ama
