"Doğruluğu ne kadar göklere çıkarıyorlar!" dedi. "Sanki dünyada bundan başka üstünlük yok; ama yoksulun malını idareye kalktığından beri servetini elbette iki, üç katına çıkarmış olan bir adama karşı saygıda yine kusur yok! Hiç şüphesiz bulunmuş çocuklar için verilen paradan da yemlenir. O zavallı çocukların durumu bu yoksullarınkinden daha da acıklıdır. Canavar herifler! Ben de kimsesiz, sokakta bulunmuş bir çocuk sayılırım, babam, kardeşlerim, kimim varsa benden tiksiniyor."
Ümit Yaşar Oğuzcan
Bana kalırsa en büyük tokadı o yemişti hayattan. Oğlu dünyaya gelince
Bak dünya ne güzel, bu sitem niye,
Ettim ben adımı sana hediye.
Mutluyum ey oğul babanım diye,
Çarptırma hicvinle cezaya beni
dizelerini ne kadar yazsa da içindeki ölüm düşüncesi hiç bir zaman yok olmadı. 24 kez denedi kendini öldürmeyi ama başaramadı.
Oğlu 17 yaşındayken
Gerçekten İçimizden Mi Çıkıyor Bu Duygular ?
kitapta en beğendiğim kısım budur, beni tanımlıyor
Ben hep şimdiki zamanda yaşarım. Geleceği bilmem. Artık geçmişim de yok. Biri, her şeyin mümkün olmasıyla çöküyor üzerime, öteki, barındırdığı hiçbir şeyin gerçek olmamasıyla. Ne umutlarım var, ne de pişmanlıklarım. Hayatımın bugüne kadarki halini -yani çoğunlukla, istediğimin tam tersi şekilde aktığını- bildikten sonra ne söyleyebilirim ki geleceğim hakkında, beklemediğim, dilemediğim bir şey olacağından, benim dışımdan bir yerden, hatta bazen kendi irademin bir oyunu olarak başıma geleceğinden başka? Geçmişimde ise, hatırlayıp da gereksiz yere yeniden yaşamayı arzulayabileceğim hiçbir şey yok. Kendi benliğimin izinden, onun bir benzerinden başka bir şey değildim ben. Geçmişim, olmayı başaramadığım her ne varsa onlarla dolu. Uçup gitmiş anlardaki duyguları bile özlediğim yok: Duygu şimdiki zamana muhtaçtır; o an geçtikten sonra sayfa kapanır ve hikâye sürer, öykü ise biter.
Sayfa 150
Hayallerimiz
"Hayallerimiz ya yoktur ya da bastırılmıştır."
Çok sevdiğim matematik hocam şöyle demişti: İnsanların hayalleriyle dalga geçmek, onu küçültmeye çalışmak, yok saymak, insanoğlunun yapabileceği en büyük hainliklerden biridir. Çocuğun biri çıkıp bana şunu diyebilir: 'Hocam, ben kırtasiye işlerini çok seviyorum. Renk renk kalemler, boyalar çok hoşuma gidiyor. Ben kırtasiyeci olmak istiyorum.' Buna saygı duyulur ve asla ötekileştirilmez. Hayalleri öldürülen insan, ruhen kesik bir vaziyet alır ve o insanı toparlamak çok zordur."
"Vallahi ben, Senin bahsini ettiğin hususta asla tevbe edecek değilim, çünkü ben, insanların benim hakkındaki ifadelerinden dolayı Allah'a tevbe etsem -Allah da biliyor ki bunlar doğru değil ve ben de bunlardan berîyim - o zaman olmayan bir şeyden dolayı tevbe etmiş olacağım! Yok, şayet 'Böyle bir hadise olmadı.' diye sizlere söyleyip inkâr etsem, sizler de bana inanmayacaksınız! Aklıma Hz. Yusuf'un babasının halinden başka bir şey gelmiyor; ben de size sadece, onun dediği gibi,
"Artık bana düşen, ümitvâr olarak güzelce sabretmektir! Ne diyeyim, sizin bu anlattıklarınız karşısında tek dayanağım, Allah’tır!" derim."
Hz.AişeKitabı okuyor
