Sevebilirim,
hem de nasıl,
dile benden ne dilersen,
canımı, gözlerimi
Kızabilirim,
ağzım köpürmez,
ama devenin öfkesi haltetmiş benimkinin yanında,
devenin öfkesi, kinciliği değil.
Anlayabilirim
çoğu kere burnumla,
yani en karanlığın, en uzaktakinin bile kokusunu alarak
ve döğüşebilirim,
doğru bulduğum, haklı bulduğum, güzel bulduğum herşey için, herkes için,
yaşım başım buna engel değil,
ama gel gör ki çoktan unuttum şaşıp kalmayı.
Şaşkınlık, alabildiğine yuvarlak açık ve alabildiğine genç gözleriyle bırakıp gitti beni.
Yazık.
1963 Şubat, Tanganika Maranga oteli
Nazım Hikmet Ran - Şaşıp Kalma Üstüne
Hepimiz yanacağız, ne kadar zıpır görünürse görünsün, albay da diğerleri gibi yanacak ve karşıdan gelen akım omuz başları arasından geçtiğinde, onun kayış gibi etinden de benimkinden daha fazla rostoluk malzeme çıkmayacak.
annemle babamın ölümlerinin benimkinden daha önemli olduğunu
söylüyorum
kimseyi gömmek istemiyorum ben
ve kimsenin de beni gömmesini
Değeri bilinmemiş duygular kimi ruhlarda kine dönüşse de benimkinde yoğunlaştılar, yataklar oydular kendilerine, sonra da buradan yaşamıma fışkırdılar.
Sadece bu ameliyatlar esnasında bir elini uzatır, elimi tutmak ister, ben de ameliyatın sonuna kadar bu eli tutardım. Acının derecesini bu zavallı iskelet elin, benimkini koparacak gibi sıkmasından ancak anlıyordum…
"Bence kalp atışı bir şarkı gibi. Bence aynı müzik gibi, özel bir melodiye çekiliyoruz. Ben senin yüreğinin şarkısını duydum ve sen de benimkini."
