Seni alıp gökyüzüne saklayasım var. Belki bulutların üstüne koyarım belki de yıldızların arasına... Gerçi duymuşsundur, son zamanlarda yıldızları çalanlar varmış. Yok yok, vazgeçtim herkesin olan gökyüzüne benim olanı saklayamam; gören olur istemem.
Belki o seslenişlerin geldiği ağacın altındaki yapraklara saklarım. Hem ağacından hüzünle ayrılan yapraklara iyi gelirsin... Yok yok, vazgeçtim yine; ya rüzgar o yaprakları uçurursa?
Ben en iyisi seni kendime saklayayım. Kimsecikler bilmesin, çalamasın veya uçurmaya çalışmasın. Belki yanına birkaç satır yazar bırakırım, okursun... Bir de kalem bırakırım, belki sen de o satırlara seslenmek istersin...