Ey tâli ölümden ne beterdir bu karanlık!
Ey aşk o gönüller sana mâloldular artık!
Ey vuslât O âşıkları efsûna râm et!
Ey tatlı ve ulvî gece yıllarca devam et!
Ebû Saîd-i Harrâz Hz;
“Allah-u Teâlâ’ya yönelen ve O’ndan başka her şeyi unutan bir kula, ‘Sen neredensin, murâdın nedir?’ diye sorulsa, şüphe yok ki, “Allah!” der ve bundan daha güzel vereceği hiçbir cevap yoktur.” buyururdu.
Tam bulmuşken vazgeçmenin adıdır ümitsizlik. Kavuşmaya ramak kala geri dönmek. Aydınlığa kavuşacakken karanlığa gömülmektir. Kanadı olduğu halde bitkin ve çaresiz kalakalmaktır ümitsizlik.