Şule Dalkılıç
@berayse
12 okur puanı
Ocak 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Yokluğun Eskimeden, Ayşe Altıntaş
ne zaman meyveye dursa bir çiçek kaldığı yerden devam ediyor fırtına bulutlar valizini toplayıp gitsin istiyorum kıskanıyorum kimse girmesin baharla arama
Sayfa 33 - Hece Yayınları, Yokluğun EskimedenKitabı okuyor
Yokluğun Eskimeden, Ayşe Altıntaş
Bulutların ağaçlara küstüğü bir vakitte
Bir deniz arayı bulmaya çalışıyordur elbette
Sayfa 31 - Hece Yayınları, Yokluğun EskimedenKitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Yokluğun Eskimeden, Ayşe Altıntaş
Nasıl uyunur beyaz bir yastıkta
Eteklerini ölüm basmışken dağların
Sayfa 30 - Hece Yayınları, Yokluğun EskimedenKitabı okuyor
Yokluğun Eskimeden, Ayşe Altıntaş
hayat senin avucuna sığmaz küçüğüm yenilgiler büyük rakamlarla yazılır gün dizimine
Sayfa 27 - Hece Yayınları, Yokluğun EskimedenKitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
184 syf.
·
Puan vermedi
Yokluğun Eskimeden, Ayşe Altıntaş
Çıplak ayaklı çocuklar yaşarken naylon çadırlarda
Zekâtlarımız değer kaybediyor yastık altında
Sayfa 22 - Hece Yayınları, Yokluğun EskimedenKitabı okuyor
Yokluğun Eskimeden, Ayşe Altıntaş
Nur içinde yatsın sebepsiz hüzün
Sokak başlarını tutsun sevinçler
Sayfa 20 - Hece Yayınları, Yokluğun EskimedenKitabı okuyor
Yokluğun Eskimeden, Ayşe Altıntaş
Unutmaya yemin ettiğim yenilgidir dünya
Sayfa 14 - Hece Yayınları, Yokluğun EskimedenKitabı okuyor
Su bulandı kumda yeni suretler
Güneşin katli insan eliyle
Her yerde bir amaç gizli, rakamlar her yerde
Yıldızlar sonu olmayan bir nehirde
Sayfa 11 - Hece yayınları, Yokluğun EskimedenKitabı okuyor
Kimse kendi sonunu aklında tutamıyordu. Akılda tutamadıktan sonra evvel ve ahir arasında fark yoktu. Kaderini okurken şiddetle sarsılanlar, tekrar başa geldiklerinde unutuyorlardı sonlarının ne olduğunu. En kötü sonlar dahi hafızalarını bilemeye yetmiyordu. Bütün Kader desteleri ölümle nihayete ermiyordu. Yaşamla biten kader desteleri de vardı. Boğularak, yanarak, dövülerek ölmüş kişiler, satırları çığlıklarla okusalar bile evvele dönünce ahiri yine kaybediyorlardı belleklerinde. Baş ve son, Kubbe’ nin halkaları kadar içiçeydi. Tepeden gelen ışık, başlangıç ve bitişi bağlamaya yetmiyordu.
