Neyin merakına takıldıysa zihnimiz onun dünyasında var oluyordu gerçekliğimiz.
“Hepimiz kendi zannımızda, kendi ‘yarattığımız’ bir Allah tanımı ile yaşıyoruz.”
Etkisi gerçek olan biri hayatımıza girdiğinde tüm duygularda bir devrim gerçekleşirdi. Aşk en büyük duygu devrimi değil miydi?
Okur Takip Önerileri
Ülkü’nün eli, Selim’in parmaklarının üstünde durduğu o kısacık anda evrende bir yerde güneşler doğmuş, o güneşler yeni galaksiler doğurmuştu sanki..ikisi de yaşadıkları o anın büyüklüğüne yemin edebilirdi, evrenin zihinlerinde olduğunu bilmeden.
Sayfa 131
Gerçekliğin önünde küçük bir zerreydi insan ve İlmiye hayatında ilk defa, zerrelerden oluşan o dev gerçekliğin bir parçası gibi hissederken öyle bir duyguya vardı ki… o duyguda ışık vardı. Fark edince ışık olursun.
Sayfa 104
İlla taraf tutacaksan tek bir taraf olduğunu, yaşamın tarafında olduğunu unutmayacaksın! İnsan olmak, asıl önemli olanın ne olduğunu anlamakla başlar ve asla unutmamakla şekillenir.
Sen, insan olmayı başarabilmek için doğduğunu anlamadıysan, hangi dine inandığının hiçbir anlamı yok.
Allah’ın canıydı hayvanlar, bedellenmiş yaşamın en iyi niyetli varlıklarıydılar.
Sayfa 59
Olmak istediği kişiyi bilen biri daima özünü hatırlardı.
Göz göze geldiler.
Bir bakışın binlerce kelimeye değdiğini ikisi de o an ilk kez deneyimledi.
Sayfa 47
Bedel ödemenin tek doğru seçeneği, emek vermekti.
Sayfa 25
Ama nereye gidecekti ki? Aradığı yalnızlık değil, geçmişti…
İnsan geçmişe kaçabilir miydi?
Sayfa 17
“Sadece kendinden kaçar insan. Unutma her an sonrasızca tekrarlanır. Düşünsene bir: sonsuza dek özgürlüğünden kaçtığını düşünsene!”
