Kendi gün batımına doğru seni kutsuyorum yaşam,
çünkü sen bana hiçbir zaman boş umutlar, adaletsizlikler,
hak edilmemiş üzüntüler yaşatmadın.
Çünkü inişli çıkışlı yolumun sonunda gördüm ki
kendi kaderimin mimarı bendim;
Ve şeylerin içindeki tatlılığı ve acılığı ortaya çıkardıysam
onlari oraya koymuş olan yine ben olduğum içindi:
gül ağacı ektiğimde açan her zaman güller oldu.
Elbette gençliğimin ardından kış gelecek:
ama sen zaten mayisın sonsuza dek süreceğini söylememiştin!
Şüphesiz acı dolu uzun gecelerim oldu;
ama sen zaten bana sadece mutlu geceler vaat etmemiştin;
Ve karşılığında huzur dolu gecelerim de oldu...
Sevdim, sevildim, güneş yüzümü okşadı.
Yaşam, bana hiçbir şey borçlu değilsin! Yaşam, küs değiliz!
- Amado Nervo