Betül Sena Yay
@betsenayy
psikolojik danışman
Denizli
83 okur puanı
Temmuz 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
456 syf.
·
Puan vermedi
·
21 günde okudu
Ev, yaşadığın yere deniyordu artık, aşk, uğruna hiçbir deliliğe kalkışmadığın bir durum, neşe, güzel bir çarliston demekti, mutluluk, diğer insanları kandırmak için, laf olsun diye kullandığın iki yüzlü bir terim, baba kendi varlığından hoşnut bir bireydi, koca ise beraber yaşayıp gittiğin bir adam, manevi anlamda.
Sayfa 112 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Aslında trajik bir çağ bizimkisi, bu yüzden onu trajik olarak görmeyi reddediyoruz. Büyük tufan kopmuş, yıkıntıların arasındayız şimdi, yeni yeni küçük yaşam alanları kurmaya, küçük küçük umutlar beslemeye başladık. Doğrusu zor iş; geleceğe uzanan düz bir yol yok şimdi, bunun yerine bir çember çiziyoruz ya da düşe kalka ilerliyoruz. Dünya başımıza yıkılmış olsa da yaşamak zorundayız.
Sayfa 33 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Herkes az buçuk sarhoş
Herkes bir şeyler söylüyor
Ama yalnız ikimizin sözcükleri
Sarmaşdolaş
Sayfa 171 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Yaşayanlar unutmuştu bizi
Biz öldüğümüzle kalmıştık
Sayfa 39 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Seni bir kere öpsem ikinin hatrı kalıyordu
İki kere öpeyim desem üçün boynu bükük
Sayfa 27 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
“Sevinçler küçücük ama acılar uçsuz bucaksız.”
Sayfa 85 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Her şeyin başı sonu olan Tanrı insanların her biri için neyin uygun olduğunu bilir. Eğer uygun görseydi hep kokulu güller yaratırdı ama araya devedikenlerini karıştırmayı tercih etti ki adaletinin ağırlığı hissedilsin.
Sayfa 26 - Sel YayıncılıkKitabı okudu
Oh, tüm çile ve kahırlar zaman değil miydi, tüm uğraşıp didinmeler, tüm korkular zaman değil miydi? Zaman aşılır aşılmaz, zaman düşüncesi kafadan çıkarılır çıkarılmaz dünyadaki bütün güçlükler, bütün düşmanlıklar silinip gitmiyor mu, yenilgiye uğratılmıyor muydu?
Sayfa 108 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Dünyanın acı bir tadı vardı. Eziyetti yaşamak.
Sayfa 24 - Can Sanat YayınlarıKitabı okudu
Ve Rıdvan artık iyice ikna olmuştu ki dünyanın delik deşik atlasında, saklı bahçelerin lekeli haritasında, hiç kimse, herkes demekti. Herkesse, hiç kimse tabii. Düştüğümüz bu bahçedeki herkes, hiç kimsenin hikayesini kendine aitmiş gibi okumalı, icabında sırtında bir yara gibi taşımalıydı. Çünkü biricikliğe meftun yaralılar kabul etmek istemeseler de bütün yaralar aynı kanardı ve onları iyileştirmenin tek yolu hepsini aynı kabukla bağlamaktı. Bu yüzden bir yaralı öbürüne el sallamalı, ıslık çalmalı, işaret fişekleri yakıp, güvercinler yollamalıydı. Dünyanın bütün yaralarının, bütün yaralılarının en çok kanadıkları yerlerden birleşmesi lazımdı.
Sayfa 344 - hep kitapKitabı okudu
