(Alman ressam Elsheimer)...Doğu’da gönül diye birşey var ayrıca.Kelime anlamı bizim yürek veya kalp dediğimiz şey ama ondan çok ayrı bir kavram.Bir nesneden çok bir tavır, somuttan çok soyut bir öge. Muhammedîler dışında gönlün ne olduğunu tam olarak açıklamak mümkün görünmüyor.Onlar da bunu açıklamıyorlar zaten yaşıyorlar.Çünkü aşk gönülde tecelli ediyor , doğuşu da varlığı ve batışı da gönülde.Bizim bildiğimiz sevgi ve tensel ilişkiler doğulu aşkın yalnızca bir versiyonu ,hatta en aşağı versiyonu. Ondan ötede daha yedi katman var aşk için .Bu öyle bir hastalık ki , hasta bu hastalıktan zevk alıyor ve kurtulmak, derman bulmak istemiyor.Öyle bir acı ki,aşk sahibi bunu arz ediyor ve aşk derdine uğrayan kişi bir daha iyileşmek istemiyor. Acı çeken acıdan kurtulmayı dilemiyor.Zor gibi gözüken şeyleri kolay gösteren de doğuştan olan huyları ve doğal eğilimleri değiştiren de o .”Seven” bir sıfat orada ve “sevilen” bir isim. O ismi bilmek sevmek için de uğruna ölmek için de yeterli.Seven sevilenin uğrunda daima hasret ,hicran ,ayrılık,firkat acıları ile besleniyor.Acılar olmadan, uykusuz geceler olmadan huzur bulamıyor âdeta. Bu yüzden âşıklar doğuda yıldızların çobanlar olarak bilinir .Onların göz kapakları bulutlara ders okutur , gözleri denizlerle yarışır.Sevgili uğruna canlarına öyle verirler ki tekrar can verebilmek için tekrar dirilmek isterler. Aşklarına ortaklık istemezler ve rakiplerine karşı acımasızlık da zirveler alçak kalır.
Kadem kadem gece teşrîfi Nâilî o mehin Cihân cihân elem-i intizâra değmez mi ? (Ey Nâilî ! Geceleyin o ay sevgilinin adım adım gelişi,cihan cihan bekleyiş acısına değmez mi ?)
Aşk ayrılığının bir azab olduğunu söylüyor,sonra da azabın “a-z-b” kökünden türediğini,bunun da “lezzet” demek olduğunu söylüyordu.Demek ki aşkın azabında bir lezzet vardı ve dertleri zevk edinmeyince aşkın tadı çıkmıyordu.
Okur Takip Önerileri
