Bilgi güçtür!
Bilgi, benim için bir tutku haline dönüştü. Sayfaların beni götürdüğü bilmediğim diyarlarda kelimelerin sessiz konuşmasıyla besleniyorum. Her öğrenme anı, zihnimde yeni bir pencere açıyor; her soruya bir cevap, her sorunun bir çözümü var. Bilgi, benim en sadık sevgilim, kendime yaptığım en iyi yatırımım, en faydalı dopamin kaynağım. Satırların çekimine kapılan beynim , bilgiye giden her yolda yeni bir aşk hikayesi yazıyor.♡♡♡
Son Nefes de Olsa Edep
Yaşıyorum, yaşamıyorum
Yaşıyorum, yaşamıyorum
Sebebini bilmiyorum
Sadece kafiye yapıyorum
Uyakla yatıyorum ya da
Çocukları arıyorum
Yağmur yağıyor kaçıyorum
Geceleri yatıyorum
Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun? Bütün hayatımca bu cam kırıklarını beyin zarımın üzerinde taşımak ve onları oynatmadan son derece hesaplı düşünmek zorundayım. Bir filmde görmüştüm doktor: senin gibi gene bir doktor olan ve sözüm meclisten dışarı, delice planlar kuran
Öyle yorgunum ki bu günlerde. Öyle kırgınım ki bazılarına, öyle güvensizim ki insanlara, öyle korkuyorum ki insanları sevmekten, onlara değer vermekten. Öyle canım acıyor ki yapılan haksızlıkaları vefazsılıkları hatırladıkça... Canım çok şey anlatmak istiyor ama öyle yorgunum ki. Beynim yorgun bedenim yorgun. Bunca şeyi affeden kalbim bile yorgun. Heveslerim yorgun, hayallerim yorgun, iyimserliğim yorgun, konuşarak anlaşmaya olan inancım bile yorgun. Benden geriye mecalsiz bir şey kaldı sadece...
ŞEMSİYE
edebiyathaber.net/oyku-semsiye-be...
Büyük pencerenin önünde iri gölgesi görünür görünmez saate bakıyorum, çıkmama hâlâ vakit var. Şimdi iki saat kükreyen sesini dinle dinleyebilirsen. Her zamanki gibi tekmeleyerek açıyor kapıyı, kocaman bir selam verip oturuyor keyiflice. Ofistekiyse küçük bir Faust. Gretchen kadar melun
︎
Aklıma kan kaybından ölen kesik sırtlı sırtından bıçaklanmış insanlar geliyor. Aklımı bir ameliyat masasında aç köpek balıklarına bırakıyorum, acıyor beynim...
︎
Sayfa 14Kitabı okudu
Bedensel acı bir şey değilmiş, beynim acıyor
Sayfa 74
Saat biri çeyrek geçiyor.
İşte, şimdi hissettiklerim:
Şiddetli bir baş ağrısı, gövdem soğuk, alnım yanıyor. Her ayağa kalktığımda ya da eğildiğimde beynimde bir sıvı dolanıyor ve sanki beynim kafatasımın çeperlerine çarpıyor.
Çırpınarak ürperiyorum, elektriğe kapılmışım gibi zaman zaman kalem elimden düşüyor.
Sanki duman içindeymişim gibi gözlerim yanıyor.
Dirseklerim acıyor.
İki saat kırk beş dakika sonra iyileşmiş olacağım.
Sayfa 148Kitabı okudu
Ağlamıyordum ama boğazım acıyor, beynim zonkluyordu.
Sayfa 210Kitabı okudu
öyle.
Uzun zaman sonra uygulamaya bilgisayar üzerinden girme fırsatı yakalıyorum. Yaklaşık bir yıl sonra bilgisayardan giriş yapmam, içimi dökmem için bir fırsat oluyor. Sevdiğim alışkanlıkları tekrardan sıralayıp önce bir Evgeny klasiği açıyor ve cümlelerime başlıyorum. Hani demiştim ya epey bir zaman giriş yapamadım diye, beraberinde kitapta okuyamamam ve alışkanlığımı kaybetmem içimde oluşan hüznü, huzursuzlukla beraber getiriyor. Geriye dönüp baktığımda belki bazı şeylerin çok uzağında olmam belki de yaşadıklarımdan uzakta olmam fikirlerimi zihnimin en uç noktalarına sürüklemiş. Şimdi tam sırası diyor beynim işte aynı yerdesin aynı dükkanda... Bir karar verme gereği duyuyorum içinde, radikal kararlar vermekte zorlanmamıştım bundan önce tabii bu yönde verdiğim kararların sonucu sürekli bana zarar verdiğinden ötürü bu kez çekimser davranmam olağan geliyor. Önce bir bir düşünüyorum her şeyi ve herkesi... Mesele çok anlamsız geliyor bana özelikle insan canına hiçbir değer verilmediği günümüz dünyasında. Yaşantılarımız, var oluşumuz bile rastlantıdan öteye gitmiyor. ( Bu fikrime katılmayacak çok fazla kişinin olduğunu biliyorum elbette) Kısacası yakın zamanda yaşanan olaylardan sonra hayatın ciddiye alınmaya değecek bir şey olmadığını düşünüyorum, elbet bir çok problemle karşılaşabilir ekonomik sıkıntılar vs. tüm bunları göz ardı etmek pek mümkün değil, yaşamın amacı belki kimilerinizin çoğunlukla ortak paydada buluştuğu bir konu üzerine... Benliğim bundan önceki yaşam dilimlerimde kimi zaman farklı fikirler bulsa bile şu an şu soruyu kendime sormaktan öteye gidemiyorum; amaç nedir?