Emrah Serbes'in tarzına az çok alışkınsanız; argodan rahatsız olmazsanız, kitabı bir çırpıda bitireceğinizi düşünüyorum. Zira ben elimden bırakamadan okumuştum. Ama aslında bu kadar gündelik yazılması, anlatımının hafif olması tesirini arttırıyor bence. Kitap bittikten sonra üç dört saat kadar etrafima boş boş bakarak gezmiştim ki bu hissi nasıl anlatabileceğimi bilmiyorum ama sizi garip bir şekilde etkiliyor.
Arkadaşlarım da okudu kimisi anlamsız buldu kimisi basit buldu beğenmedi, kimisi çok beğendi ve kitaptan hayatın anlamı olmadığı sonucunu çıkardı bense bu kitabı okuduktan sonra hayata dört elle sarıldım daha az düşünüp daha çok hissederek yaşadım ve her anımdan zevk almaya çalıştım. En azından sonraki iki üç hafta etkin bir şekilde hissettim bunu çünkü kitabı yoğun bir empatiyle okumuştum. Ve kitaptaki ağır umutsuzluk beni sadece daha çok umut etmeye itmişti.
Neyse, kitabı okuyunca siz neyi nasıl hissedersiniz bilmiyorum ama en azından farklı bir anlatım görmek, değişik tarzda bir eser denemek -yeraltı edebiyatı severleri veya emrah serbes hayranlarını ayrı tutuyorum- için bile okunur. Bana sadece keyifli okumalar dilemek düşer.
