Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Bilal Burak

Bilal Burak
@bilal_burak
İnsancıklar
“Onu biraz rahatlatalım,” dedi Majesteleri. “Ona avans verelim...” “Ama aldı,” dediler, “aldı, bir süre önce almıştı. Bir sıkıntısı var herhalde, yoksa davranışları düzgündür, zararsızdır, hiç zarar vermez.” Meleğim, ben, yanıyordum, cehennem ateşinde yanıyordum! Öldüm! “Peki,” dedi Majesteleri yüksek sesle, “hemen bir daha yazılsın; Devuşkin, gelin buraya, bu kez hatasız bir daha yazın; ama bir dakika...” Bu sırada Majesteleri diğerlerine döndü, çeşitli emirler verdi hepsi dağılıp gitti. Onlar gidince Majesteleri telaşla cüzdanından yüz ruble çıkardı. “Alın,” dedi, “elimden gelen, nasıl isterseniz öyle harcayın...” ve elime sıkıştırdı. Meleğim, sarsıldım, bütün ruhum sarsıldı; bana ne oldu bilmiyorum; kendisinin elini tutmak istedim. Ama o da kıpkırmızı olmuştu, güvercinim, evet, doğruluktan şaşmış bir tek saç telim bile yoktur, bir tanem; benim değersiz elimi tuttu, onu sıktı, böyle eliyle sıktı, sanki akranıymışım gibi, sanki onun gibi bir generalmişim gibi. “Gidin,” dedi, “elimden gelen bu. Hata yapmayın, bu kez ucuz atlattık.” Canım, artık şöyle karar verdim: Sizden ve Fedora’dan rica edeceğim –çocuklarım olsaydı, onlara emrederdim– Tanrı’ya, öz babanız için değil, her gün ve sonsuza dek Majesteleri için dua edin.
Sayfa 117 - Can Yayınları E-Kitap 1 Ocak 2014Kitabı okudu