Sen ve ben
Ve kaybettiğimiz yollar
Etrafımızı izlerken
Kaçırdığımız çıkışlar
Vardık bir yere
Kim gelmişti bizden önce?
Tanıdık bir hikâye
Bir kâbustan uyanmadan hemen önce
Geçmiyor zaman
Gelmiyor o an
Sevdiğinizi söylemeyi ertelemeyin,
barışmayı ertelemeyin, sarılmayı, öpmeyi, arayıp sormayı, bir çocuğun, bir hayvanın başını okşamayı ertelemeyin.
Takdir etmeyi, iltifat etmeyi, teşekkür etmeyi esirgemeyin.
Gülmek kadar ağlamak da güzel.
Gözyaşını biriktirmeyin.
Ölüm burnumuzun ucundadır belki.
Hayat bir an, o da şu an.
Yaşayın, çok güzel yaşayın ❤️
İyi geceler
“Sevda, beklemediğin anda başına gelen bir hışım, bir kasırga, bir yıldırım. Her an başına gelebilir, ölümcül bir kaza gibi.”
Zülfü Livaneli
Yalnizlik, yaşamdan bir an,
Hep yeniden başlayan..
Dışında anlaşılmaz.
Ya da kocaman bir yalan, Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.
Bir düşünde beni sana ayiran
Yalnizlik paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnizlik olmaz.
Bir zulüm, bin gözyaşı, bin ölüm
Asra yemin olsun ki küçüldüm
Kabuğundan fışkıran bir diriliş
Zeytin köklerinin çelik dişlileri
Mağlup ettiği bir silkiniş
Ey taş, mananı kaybetme
Bana birkaç kelam söyle
Ne yaptığımı bilmiyorum. Kendime ait olmayan hareketler sergiliyor, insanlara kendimi tamamen gösteremiyorum. İçimde saklanan küçük kız kaçmayı düşünmediği halde sonu olmayan bir karanlığa zincirlerle mahkum ediyorum. Kendi kendimi kısıtlıyor, hayır diyeceğim soruların cevabına boyun eğiyorum. Kendime yakıştıramıyorum artık yaşadığım bu hayatı. Hatalarım yanlışa dönüşüyor, sadece seyrediyorum. Kendimde değilim. İçimde bir boşluk var sanki. Ama öyle bir boşluk ki bu; aslında hiç varolmaması gereken anılardan ibaretmiş gibi. Sesimi içime kaçıran, zihnimi her an düşünmeye iten bir karanlığın başlangıcı gibi sanki.. Ben ne yapıyorum bilmiyorum. Çok fazla sorguluyorum, o kadar fazla sorguluyorum ki; ne kadar sorgulamışsam o kadar dibe batıyorum. Doğruyu yanlışı ayıramıyorum, neredeyim ne yapıyorum hiç bilmiyorum. Sanki ruhum bedenimden ayrılmış, bütün hayatım yalnızca düşünceler okyanusunda boğulmaya mahkum edilmiş gibi. Dipteyim, en dipte ölümü bekleyen yaşlı bir bedenim sanki. Yaşama hevesim sönmüş, bakışlarım boşluğun aynası, ruhum ebedi bir mezarlığın yapı taşı, benliğim savrulmaya devam eden ölü bir denizin dalgası olmuş.. Elimde olmadan, izinsizce.
Olmuş ve bitmek üzere.
Pessoa
Yorgunum, açık bu,
Çünkü bir an gelir, insanın yorgun olması gerekir.
Neyin yorgunuyum, bilmiyorum:
Bunu bilmek bir işe yaramaz
Yorgunluk aynı kaldığına göre
"Sevgi anlaşmak değildir, nedensiz de sevilir.
Bazen küçük bir an için ömür bile verilir."
Düştüm kalktım dik durdum böyle böyle büyüdüm içim binbir parça dışardan o kadar darbe yemişim ki savaşmaya dahi mecalim yok hayat hikayem bitti diyorlar ya öyle resmen ne bir gelecek ne bi şu an her şeyim boka sarıyor kendimi bile tanıyamıyorum bazen aynaya bakıyorum elimi yüzümü yıkıyorum bi yandan ağlıyorum bi yandan kahkahalar deliriyor gibiyim.
Şu Duaları Hep Yapalım
1. Allah’ım, yöneticilerimizi ve bizi ıslah eyle!
2. Allah’ım, kalplerimizi kaydırma!
3. Allah’ım, senden afiyet isteriz!
4. Allah’ım, düşmanlarımızı güldürme!
5. Allah’ım, kafirlerin maşası olmaktan sana sığınırız!
6. Allah’ım, bizi bir an bile yalnız bırakma!
7. Allah’ım, günahlarımızı bağışla!
8. Allah’ım, anne babamızı affeyle!
9. Allah’ım, evlatlarımızı ve gençlerimizi fitnelerden koru!
10. Allah’ım, Mümin kardeşlerimize yardım eyle!
11. Allah’ım, ümmetimize cihad şuuru ver!
12. Allah’ım, dualarımızı kabul et!