Bahar Gazeli
Çıktım evimden her yer bahar bahçe
Kış çoktan geçmiş örtüsü kalkmış düşmüş cemre
Dağlar yeşermiş erikler zerdaliler rengarenk
Papatyalar sarı çiğdemler devr-i baharda lale
Bülbüller ses verir nağme nağme ötüşen
Leylekler göç yolunda döne döne raks içinde
Allı morlu bembeyaz bahar yemyeşil
Aklını alır bir kuş sesi bahar müjdesinde
Kırk gece kırk gün uzlette fikir eyledim
Bir hayaldi belki rüya uzun sürüyor kış bahçemde
24.3.2021
bubisanat.com/@siircoksever
Tolstoy’un "İnsan Ne ile Yaşar" adlı kitabında, çiftçi Pahom’un hazin ve ibretlik öyküsü yer alır. Sıradan kendi halinde bir çiftçi olan Pahom, daha zengin bir hayatın hayalini kurmaktadır. Uzak bir yerlerde, cömert bir reisin karşılıksız toprak verdiğini duyunca,
daha çok toprak elde etmek için reise gidip talebini iletir. Gerçekten de Reis herkese istediği kadar toprak veren cömert biridir. Pahom’a “Sabah güneşin doğuşundan batışına kadar katettiğin bütün yerler senin fakat güneş batmadan yeniden başladığın yere dönmen lazım.” der.“Yoksa bütün hakkını kaybedersin.” Pahom güneşin doğuşuyla beraber başlar yürümeye. Tarlalar, bağlar, bahçeler geçer. Tam geri dönecekken gördüğü sulak bir araziyi es geçemez. Şu bağ, bu bahçe derken bakar ki güneşin batmasına az kalmış. Koşar, koşar, ama kesilir takâti.Halsiz adımlarla yürümeye devam ederken, Pahom’un burnundan kanlar damlamaya başlar. Tam başladığı noktaya yaklaşmışken, bir an yığılır yere ve bir daha kalkamaz… Reis olanları izlemektedir. Çok kereler şahit olduğu olay yeniden vuku bulmuştur.Adamlarına bir mezar kazdırır. Pahom’u bu mezara gömerler. Reis Pahom’un mezarının başında durur şöyle der: “Bir insana işte bu kadar toprak yeter!” Mütemadiyen biriktirmek istiyoruz. Yiyemeyeceğimiz kadar erzak, giyemeyeceğimiz kadar kıyafet, kullanamayacağımız kadar eşya..
“Ne babamızın omzunda ağlayabildik ne de annemiz üzülür diye derdimizi anlatabildik. Bizi biz büyüttük ve biz öldürdük.
Gömdük ne varsa içimize anlaşılmasın diye. Bir de çiçek ektik üzerine altı mezarlık üstü bağ bahçe.. Gittiğimiz çok oldu ama hep içimize doğru.
Çünkü Ali Lidar’ın söylediği gibi:
❝ Anlatamadım,
ben bu yerin yerlisi değilim. ❞